مجموعه آثار فارسی احمد غزالی، مجموعه‌ای است مشتمل بر آثار عرفانی منثور و منظوم به جا مانده از احمد غزالی که با اهتمام احمد مجاهد گردآوری شده است. این مجموعه، مشتمل بر 9 اثر از احمد غزالی است. گردآورنده، قبل از درج آثار غزالی، «پیش‌گفتار»، «فهرست کلی کتاب»، «فهرست مقدمه» و «مقدمه» را ذکر کرده و قبل از آوردن آراء و عقاید و اشعار وی، یک«تکمله» و «فهرست آثار عربی» او را گنجانده و پس از درج اشعار منسوب به وی، «تعلیقات و توضیحات»، «فهارس کتاب»، و «مآخذ و منابع» را ذکر نموده است.
قسمت
روزبهان ابومحمدبن ابی نصربن روزبهان بقلی فسایی شیرازی، معروف به «شیخ شطّاح» و «شطّاح فارس» عارف اهل فارس بود. او در سال 522 هجری قمری در خانواده‌ای دیلمی الاصل در فسا به دنیا آمد. این عارف و دانشمند سدهٔ ششم و هفتم و از سرسلسلة روزبهانیان بوده و دیلمیان مقیم فارس بوده‌اند و چون در فسا به بَقل (سبزی و تره بار) فروشی اشتغال داشت ملقب به «شیخ روزبهان بقلی» بود. در مکتب به آموختن قرآن پرداخت و در محضر دانشمندان عصر به فراگرفتن علوم متداول مشغول شد.
قسمت هایی از کتاب عرایس البیان - جلد 6
خدا اعمال کسانی را که کافر شدند و مردم را از راه خدا بازداشتند باطل ساخته است. خدا گناه کسانی را که ایمان آورده اند و کارهای شایسته کرده اند و بدانچه بر محمد نازل شده- که آن حق است و از جانب پروردگارشان- ایمان آورده اند، از آنها زدود و کارهایشان را به صلاح آورد.
«جوحی» اثر احمد مجاهد ، کتابیست که در آن به شخصیت فکاهی متون کهن یعنی جوحی پرداخته است. کتاب حاوی 759 داستان طنز از شخصیت‌های معروف به نامهای «جحای عربی»، « خواجه نصر الدین افندی جحا رومی »، و « ملانصر الدین ایرانی » است که داستانهای هر کدام از این شخصیت‌های طنز در یک بخش ذکر شده است.
شیوه تالیف مجاهد، بر اصل تطبیق و ریشه یابی استوار است؛ بر این اساس، ذیل هر حکایت به منابع و مآخذ آن اشاره شده است. وی کوشیده است ضمن بازگویی حکایت و منابع آنها، حکایات مشابه اعم از نظم و نثر که در دیگر منابع ادبی موجود (اعم از لطایف عبید، محاضرات الادبای راغب ، بهارستان جامی، اخبار الظراف ابن جوزی و...) آمده را بازگو کند و این، به جامعیت کتاب افزوده است.
کتابی که اکنون در برابر خوانندۀ گرامی گشوده می‌شود، یکی از متون کهن و اصیل و نفیس از گنج خانۀ غنی و پرمایۀ زبان ماست، تصنیف صوفی صمدانی و عارف ربّانی احمد جام نامقی در 45 باب در نیمه اول قرن ششم ه. ق. بخشی از این کتاب یعنی 20 باب از متن، در صورت مجلّد نخستین از آن در تابستان 1350 ه. ش. به همّت بنیاد فرهنگ ایران طبع و نشر گردید.
در ادای وعده‌ای که از این پیش داده شده بود، و هم به لحاظ تشویق‌های مکرّر کتبی و شفاهی بسیاری از عزیزان: از استادان گرانمایه، و پژوهندگان در رشته‌های زبان و ادب فارسی و فرهنگ ایرانی، و شیفتگان راستین این قبیل معارف صوفیانه، بقیۀ اسناد و مدارک برای ادامۀ تصحیح و طبع انتقادی تتمّۀ متن در ظرف این مدت فراهم آمد. اینک خدای را فراوان سپاس که پس از گذشت 17 سال، سرانجام راقم این سطور به تقدیم نسخه‌ای کامل و مصحّح از این متن گران‌بها موفق و مباهی گشت؛ و ذلک فضل‌الله تعالی له المنّه علی ذلک.
سید ابوالقاسم انجوی شیرازی متولد 1300 در شیراز و درگذشته 25 شهریور 1372 در تهران ، معروف به نجوا از پژوهشگران ادبی ایران بود.وی در سال 1300 خورشیدی در شیراز به دنیا آمد. پدرش سید خلیل مشهور به «صدرالعلما» که نسب وی به سیدالاسود طباطبایی می‌رسد، و مادرش خدیجه کجوری نوه آیت‌الله حاج شیخ مهدی کجوری مازندرانی بود. انجوی تحصیلات مقدماتی خود را شهر شیراز آغاز کرد، سپس به تهران رفت و در دبیرستان دارایی تحصیلات خود را پی گرفت. او تا مقطع لیسانس ادامه تحصیل داد، سپس در سال 1...
قصه های این مجلد از ناب ترین قصه های عامیانه ایرانی است که در دهه های چهل و پنجاه توسط زنده یاد سید ابوالقاسم انجوی شیرازی گردآوری شده است. ویرایش جدید قصه های این مجموعه مزین به طبقه بندی و کدگذاری جهانی شده که بدین وسیله می توان به افکار و عقاید عامه مردم ایران و جهان دست یافت. سید ابوالقاسم انجوی شیرازی (1372-1300) پدرش صدرالعلما از مخالفان رضاشاه که پس از واقعه گوهرشاد با خانواده به تهران تبعید شد. انجوی در تهران به حلقه دوستان هدایت پیوست و مدتی سردبیر روزنامه های رعد و آتشبار شد و با خاندان پهلوی به مبارزه پرداخت و پس از کودتای 1332 چهارده ماه به جزیره خارک تبعید شد. انجوی نیمه دوم عمر خود را با فعالیت های فرهنگی سپری کرد و به تصحیح دیوان حافظ، گردآوری سفینه غزل و گزیده ای از دیوان شمس پرداخت. مهم ترین فعالیت فرهنگی وی تاسی مرکز فرهنگ مردم بود که با همکاری 5000 فرهنگیار از سراسر ایران به گردآوری فرهنگ مردم ایران پرداخت و 13 جلد کتاب فرهنگ مردم از جمله کتاب حاضر را منتشر کرد و سرانجام خانه مسکونی خود و آرشیو بزرگ فرهنگ مردم ایران را به صورت وقف در اختیار مرکز فرهنگ مردم صدا و سیما قرار داد و در بیستم شهریور 1372 درگذشت. سید احمد وکیلیان متولد 1326 شیراز پس از پایان تحصیلات دبیرستان در سال 1346 به تهران مهاجرت کرد و به عضویت مرکز فرهنگ مردم درآمد و تحصیلات خود را تا سطح کارشناسی ارشد در رشته فرهنگ و زبانهای باستانی ادامه داد. وی یکی از دستیاران استاد انجوی شیرازی بود و تاکنون دوازده جلد کتاب در حوزه فرهنگ مردم به نگارش درآورده است، همچنین عضو انجمن بین المللی قصه، انجمن فرهنگی کشورهای مسئول تدوین دایره المعارف قصه های ایرانی و ویرایش آثار استاد انجوی شیرازی از جمله کتاب حاضر می باشد و 12 سال است که سردبیر و مدیرمسئول فصلنامه فرهنگ مردم است
معرفی کتاب تاریخ عصر حافظ اثر قاسم غنی
غنی در فصل اول این کتاب با نام «تاریخ تصوف در اسلام» به بررسی ریشه تصوف و مناسبات آن با اسلام و نیز بررسی منشأ اسلامی تصوف می‌پردازد و آن را در مقاطع تاریخی صدر اسلام، قرن دوم هجری، قرن سوم و چهارم هجری بررسی کرده است.
در فصل دوم این کتاب نیز نویسنده پس از ارائه تعریفی از آیین تصوف، مقامات و احوال سالک مانند توبه، ورع، زهد، فقر، صبر، توکل، رضا،مراقبت، قرب، محبت، خوف و رجا، ذکر، فنا، سماع، یقین و معرفت را بیان کرده است.
غنی در فصل پایانی این کتاب که قسمت دوم از بخش ابتدایی این بررسی در احوال و افکار و آثار حافظ به شمار می‌آید، به معرفی فرقه‌های مختلف صوفیه تا اواسط قرن پنجم هجری پرداخته است.
خاطرات ظل‌السلطان که به سرگذشت مسعودی نیز شهرت دارد، اثر سلطان مسعودمیرزا ملقب به ظل‌السلطان فرزند ناصرالدین شاه است. ظل‌السلطان علاوه بر فارسی و عربی، فرانسه را نیز می‌دانست. اساس مطالب کتاب شرح مسافرتهای مؤلف به مازندران و استرآباد، فارس، اصفهان، عراق، لرستان و بروجرد و فرنگستان است. یعنی در حقیقت شش سفرنامه است که در خلال آنها مطالب و اطلاعات دیگری هم مندرج شده است. ظل‌السلطان هر جا مطلبی مناسب می‌یافت آن را وارد سفرنامه می‌کرد، اما آنچه مربوط می‌شود به مشاهدات عینی خود او واجد اهمیت است. مثلاً شرحی که از پوشاک و خوراک مردم مازندران داده و آگاهیهایی که از رسم و آداب زندگی آنان نوشته است همه ارزشمند و از مواد مورد استفاده در تحقیقات می‌تواند باشد. قسمت عمده ای از کتاب به شرح شکارهای او اختصاص دارد. در این قسمت وی ابتکاری کرده و ذیل نام هر جانور، تفصیلی از وضع و حالت آن را نوشته است که از نظر جانورشناسی مفیدست و گاه اطلاعاتی دا.رد که در جای دیگر نیست.
این سفرنامه؛ مشتمل بر طرز زندگی،آداب و رسوم ، اوضاع اداری، اجتماعی، اقتصادی، فلاحتی و صنایع ایران از زمان قدیم تا پایان سلطنت قاجاریه به همراه تصاویر می‌باشد.
درسال1333 ش سفرنامه دالمانی توسط صنعتی زاده کرمانی از اروپا به ایران آورده شد و رمضانی مدیر کتابفروشی ابن سیناآن را خریداری نمود و برای ترجمه در اختیار علی محمد فره وشی، متخلص به مترجم همایون (1347- 1254 ش) گذاشت. ایشان بعد از دو سال آن را به فارسی برگرداند.
معرفی کتاب تاریخ زبان فارسی اثر پرویز ناتل خانلری
زبانشناسی تاریخی «علم» است و مانند هر یک از علوم دیگر، هدف و غرض اصلی آن کشف روابط علت و معلولی میان یک سلسله از امور است و فایده و نتیجۀ عملی در وهلۀ اول منظور نیست. اما این فایده و نتیجه خودبه‌خود حاصل می‌شود، یعنی بر اثر دریافتن چگونگی تحول زبانهای ایرانی بسیاری از مسائل مربوط به قواعد فارسی امروز را می‌توان درست و روشن باز شناخت و از خطاهایی که در این تحقیق بر اثر عدم توجه به سوابق امر پیش می‌آید پرهیز کرد.
کتاب ار سیر تا پیاز شامل چند مقاله تالیف محمدابراهیم باستانی پاریزی، استاد تاریخ در دانشگاه تهران، و یکی از تاریخ‌دانان و نویسندگان برجسته و شاعر و موسیقی‌پژوه ایران است.
محمد ابراهیم باستانی پاریزی در سوم دی‌ماه 1304 در پاریز متولد شد. وی تا پایان تحصیلات ششم ابتدایی در پاریز تحصیل کرد و در عین حال از محضر پدر خود مرحوم حاج آخوند پاریزی هم بهره می‌برد.
پس از پایان تحصیلات ابتدایی و دو سال ترک تحصیل اجباری، در سال 1320 تحصیلات خود را در دانشسرای مقدماتی کرمان ادامه داد و پس از اخذ دیپلم در سال 1325 برای ادامه تحصیل به تهران آمد و در سال 1326 در دانشگاه تهران در رشته تاریخ تحصیلات خود را پی گرفت.
پاریزی به گواه خاطراتش از نخستین ساکنان کوی دانشگاه تهران (واقع در امیر آباد شمالی) است. شعری نیز در این باره دارد که یک بیت آن این است:
فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم ساکن ساده‌دل کوی امیر آبادم
در 1330 از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و برای انجام تعهد دبیری به کرمان بازگشت. در همین ایام با همسرش، حبیبه حایری ازدواج کرد و تا سال 1337 خورشیدی که در آزمون دکتری تاریخ پذیرفته شد، در کرمان ماند.
باستانی پاریزی دوره دکترای تاریخ را هم در دانشگاه تهران گذراند و با ارئه پایان‌نامه‌ای در باره ابن اثیر دانشنامه دکترای خود را دریافت کرد.
وی کار خود را در دانشگاه تهران از سال 1338 با مدیریت مجله داخلی دانشکده ادبیات شروع کرد و تا سال 1387 استاد تمام‌وقت آن دانشگاه بوده و رابطه تنگاتنگی با این دانشگاه داشته‌است.
استاد باستانی پاریزی در مرداد ماه سال 1387 حکم بازنشستگی خود را، به صورتی غیرمترقبه و همزمان با بازنشستگی 21 استاد دیگر دانشگاه تهران دریافت نمود.
نای هفت بند مجموعه مقالات ادبی و تاریخی پژوهشی معاصر،محمد ابراهیم باستانی پاریزی است. این مجموعه شامل یازده مقاله است که در سال 1350 شمسی به چاپ رسید و در عرض 13 سال، چهار بار تجدید چاپ شد. سرهنگی سرهنگ زاده، تاریخ و داستان هایی از آن، تاریخ و کنگره تاریخ، زن و جنگ، جراید فکاهی در ایران، نمکدان سه خانه، چراغی در تاریکی، شاهنشاهی عضدالدوله، باستانی پاکستانی پاریزی؟ نای هفت بند و شاهنامه آخرش خوش است مقالات این مجموعه را تشکیل می دهد. از ویژگی نثر باستانی این است که در عین جدی و دقیق بودن، حکایت یا شعری را شاهد مثال آورده و نکات طنزآلودی را چاشنی کار می کند.
کتابی اخلاقی و ادبی در قرن دهم هجری به زبان فارسی. نویسنده آن کمال الدین حسین بیهقی، معروف به واعظ کاشفی، نویسنده و عالم سبزواری. وی به خواهش امیر نظام الدین شیخ احمد سهیلی جغتائی می خواست که تحریر و ترجمه ای به نثر ساده از کلیله و دمنه کند و آنرا از اشعار و مثال های عربی پاک نماید، ولی در کارش موفق نشد و گرفتار اطناب و عبارت پردازی گشت و از اول «کلیله و دمنه بهرام شاهی» تا «باب الاسد» و «الثور» را حذف و در عوض مقدمه ای از خود بر آن نوشته و حکایت های زیادی از کتابهای گلستان و مثنوی و کتب دیگر را به آن اضافه کرد و به نام "امیر احمد شیخ سهیلی جغتائی" از امرای معروف سلطان حسین بایقرا، تألیف و به همین مناسبت به «انوار سهیلی» مشهور شد. مندرجات کتاب، اخلاقی، تربیتی و حکمی است و در قالب داستان های آموزنده و دلپذیر بیان شده است. شهرت این کتاب در بین فارسی زبانان از آن زمان تاکنون بیشتر در هند بود و سالیان درازی برای کسانی که می خواستند زبان فارسی یاد بگیرند، بعنوان کتاب درسی رسمی و به گزارش "ادوارد براون" برای امتحان زبان فارسی رؤسای اداره جات هند، کتاب مهمی بود اما در ایران، این اثر نتوانست با «کلیله و دمنه بهرامشاهی» رقابت کند از همین رو، شهرت زیادی پیدا نکرد. کتاب، به ترکی ترجمه شده و ظاهرا فرنگیان بیشتر از همین ترجمه با این کتاب آشنا شدند. "ادوارد دایستویک" آن را به انگلیسی ترجمه و بعدها به زبان «اردو و پشتو» نیز ترجمه شد. سال 1821م برای اولین بار و مرتبه دیگر سال 1827 منتخبی از آن در لندن چاپ شد. سال 1851 م تمام کتاب در هارتفرد و سال 1341 ه ق، در برلین به چاپ رسید. در بمبئی، کلکته، لکهنو و ایران (تهران) هم بطور مکرر به چاپ رسیده است و نسخه های خطی متعددی در کتابخانه های ایران، کراچی، انگلیس محفوظ است.
با سلام
این کتاب یکی از بهترین نوشته ها در مورد حافظ هست
منتها ای کاش میشد گیسوم عزیز با انتشارات صحبت کند و از این طریق کتاب بدست مشتریان گیسوم برسد چون راه دیگری برای تهیه آن واقعا نداریم.
