یه فیلم نامه که خیلی هم فیلم نامه نیست. خیلی روون. اذیت نمیشی. انگار داری فیلم میبینی. ضربان قلب شخصیت هارو میشنوی. با غصه هاشون صورتت تو هم میره با گریه هاشون گریه میکنی و با ترس هاشون میترسی.
با خوشحالی شون دستتو میزنی به هم و میگی ایول.
افسوس... کاش این کوه هیچوقت گم نمیشد?
فکر میکردم مث دختر شینا باشه ولی خیلی خسته کننده بود
قشنگ بود. ولی خیلی خیلی غم انگیز
جنگ عجب معیار آدمها رو مشخص کرد!
باید به دستهای سیده زهرا بوسه زد.
نثر روون
موضوع جالب
از خوندنش لذت بردم
کتاب رو چند ساعته خوندم و گریستم.
با این حال نقدهای زیادی بهش دارم!
به نظرم نویسنده هیچ تلاشی نکرده و فقط متن مصاحبه رو پیاده کرده. انگار یکی جلوی دوربین نشسته داره خاطره میگه!
پایان کتاب هم به شددددت افسرده کننده است.
نکته های آموزنده داره ولی کتاب بی نهایت نچسبیه!
ازون دسته کتاباییه که نمیشه به همه پیشنهاد کرد. ولی بهترین کتابیه که راجع به فتح خرمشهر نوشته شده . خیلی عملیاتی گفته شده ولی تونسته عظمت فتح خرمشهر رو خیلی قشنگ نشون بده. شخصیت برجسته و بی نظیر کتاب هم حاج احمد متوسلیان هست.
یک کتاب مناسب برای نوجوونا.
نثر روون و دلچسب. و فوق العاده تاثیر گذار.
نویسنده تو این کتاب خیلی هنرمندانه احساسات رو به بازی میگیره!
یکی از بهترین کتابایی که خوندم.
پیچیدگی داستان آدمو خسته نمیکنه و خیلی هیجان انگیزه. انگار داشتم فیلم می‌دیدم.
ازون کتاباییه که میشه دوساعته خوند!
بعد از خوندنش با خودم میگفتم چقدر از دینم میتونم دفاع کنم؟ اصلا شهامتش رو دارم؟
البته یه ایراد بزرگ داره این کتاب اونم اینه که چون همون خاطرات وبلاگ رو نوشتن خیلی تصنعی از آب درآمده و تو ذوق میزنه. البته پایان زیبایی داره
با این حال یکبار خوندنش خالی از لطف نیست.
یک عاشقانه دفاع مقدسی
یک رنج مقدس
خیلی خوش خوان و تاثیر گذار
زیبا هیجان انگیز و پر کشش
ماجرای فساد اقتصادی که به روز هم هست
البته یه مقدار فیلمی هم هست
یکی از بینظیر ترین کتابهایی که خوندم
نثر فوق العاده
موضوع جذاب
روایت دقیق از رفتار مردم کوفه در زمان واقعه کربلا
هیچ جمله اضافی نداره
نثر خیلی روون
پیچیدگی داستان بدون سر رفتن حوصله
جذابیت موضوع
و ابتدا و انتهای عالی
دشت های سوزان رو‌به یکی از دوست داشتنی ترین کتابهام تبدیل کرده
داستان کتاب درباره حضور انگلیسی ها تو جنوب کشوره
اصلا نمیفهمم بعضی کتابها واسه چی نوشته میشن!!!
موضوع تکراری و به بدترین و نچسب ترین شکل روایت میشه.
نویسنده اولش رکب میزنه که خیلی بدم اومد!
بسیار حوصله سر بر نوشته شده.
احتمال میدم نویسنده خودش خیلی ذوق کرده که اینطور نوشته. شاید فکر می‌کرده ماجرای امام حسین رو جوری روایت کرده که آدمهای اون طرفی هم خوششون بیاد ولی من میگم این کتاب یک شکست کامل تو حوزه داستان نویسیه.
با تعاریف دوستان انتظار داشتم با یه متن فوق العاده روبرو بشم که متاسفانه خورد تو ذوقم. فکر میکردم خیلی رمان گونه باشه ولی اینطور نبود. بعضی جاها دیگه خیلی متن فلسفی میشد و خسته کننده ولی ....
نقطه قوت کتاب فقط و فقط شخصیت عجیب غریب شیخ مرتضی بود. اینقدر که تمام نقاط ضعف کتاب رو به فنا میداد.
ماه مبارک رو با این کتاب آغاز کردم و عشق کردم. یه حس عجیب و غریبی تو کتاب بود. خیلی خیلی استفاده کردم. لابلای عشقولانه های زمینیش یه عشقولانه امام زمانی داره که خیلی خیلی برام تکان‌دهنده بود.
یکسری جملات قشنگ و تاثیر گذار هم داره که واقعا تلنگر میزنه.
البته پایان بندیش خیلی خیلی ضعیفه و کاش نویسنده دوباره بازنویسیش کنه.
تو حوزه داستان نویسی شاید از پنج بهش امتیاز 2 و نیم بدم ولی از جهت استفاده و لذت بردن بهش پنج میدم
همیشه از اسمش بدم میومد ولی اینقدر تعریف شنیدم گفتم بزار بخرم!
از خریدش واقعا پشیمونم.
تنها نقطه قوتش قلم نویسنده است که خیلی روون نوشته ولی چی بگم از ضعف هاش!!!
همون خط های اول، راز قصه رو فهمیدم.
یعنی اینقدر زوووووود!
فضای قصه منو یاد فیلم ترسناک *حلقه* ژاپنی مینداخت.
یکی از ضعف‌های بزرگ دیگه اش تغییر راویه.
یه فصل رو مینا میگه یه فصل دیگه رو یکی دیگه و ....
اینم ازون کاراست که نمیفهمم نویسنده ها واسه چی انجام میدن.
هرچی فکر میکنم تو رمان های زیبای خارجی اینقدر ازین کارای عجیب غریب نمیشه و قصه خطی میره جلو و تا آخر آدمو نگه می‌داره.
موضوع خوبی انتخاب شده و پیوندش با امروز ولی ایشون هم همه کار کرده کارش خیلی نچسب از آب دربیاد.
اسم کتاب هم فاجعه است چون در تناقضه با متن کتاب.
به کتاب اخلاقی که اسم نویسنده رو نیاورده و گفته کاری از موسسه ...
البته مشخصه یه آقای عالمی اینو گفته. سخنرانی هایی هست که نوشته شده دو جلد داره که من فقط یکیو دارم اونم جلد دوم!
نوع سخنرانی مث قدیمی هاست که خیلی روراست نصیحت میکنن با کلی مثال و خاطره.
ولی تلنگرهاش عالیه. انگار یکی نشسته پیشت هی گوشتو میپیچونه.
واقعا واجبه آدم ازین کتابا داشته باشه روزی چند صفحه بخونه.
من عاشق نوشته های علی موذنی ام.
واسه همین هرچی بنویسه میخرم.
ولی احضاریه منو راضی نکرد.
شروع طوفانی و دلچسبی داشت ولی خیلی سریع به یه کتاب تاریخی خسته کننده تبدیل شد و بعدش هم به یه کتاب زیادی مالیخولیایی!
دلم میخواست برم تو حال و هوای اربعین و قضایای کربلا ولی دریغ از اومدن یه احساس کوچولو!
نمی‌دونم چرا نویسنده هایی که اینقدر دوسشون دارم منو نامید میکنن!
