دغدغه اصلی نویسنده در این کتاب کاهش رنج و تقلیل مرارت انسان امروزی است. در سنت دینی ما قویترین مرهمِ جراحات و زخم های زندگی البته آموزه های دینی بوده است. اما نگاه این کتاب کاملا غیر دینی (نه ضد دینی) است. به بیان روشنتر نویسنده در این کتاب فقط در دنیای «فلسفه» به دنبال کلید رهایی از رنجها می گردد؛ باید دانست تاریخ فلسفه یکسره به تفکر در مورد ماهیت اشیاء، امکان شناخت، عوالم متافیزیکی و امثال آن نگذشته است، بلکه پاره ای از فیلسوفان شأن فلسفه را بهبود زندگی بشر می دانستند. نویسنده در این کتاب از تفکرات و آرای شش تن از فلاسفه -سقراط، اپیکور، سنکا، مونتنی، شوپنهاور و نیچه- برای منظور خود استفاده می کند.
