خلیل منصوری

مسجد مهم ترین پایگاه در اسلام و نماد هویتی آن است. هر چند که مسجد به عنوان محل سجده برترین حالت نمازگزار مطرح شده ، اما حقیقت آن است که در آموزه های وحیانی مسجد مهم ترین مکان مقدسی است که مردم باید در آن برای ساماندهی زندگی دنیوی و اخروی گرد هم آیند. اقامه نماز به معنای تحقق بخشی به همه آموزه هایی است که به عنوان فلسفه اسلام و رسالت مطرح است. بی گمان اقامه بدون حضور انسانی شدنی نیست و این جمعیت و جماعت که مفهوم اقامه را به شکل عینی تجلی می بخشد.

امروزه مسجد از چنین جایگاهی برخوردار نیست و تنها برای اقامه نماز جماعت باز بوده و در بسیاری از زمان ها بسته و از کارکرد واقعی خود دور شده است. جذب عموم مردم به ویژه جوانان که به مسجد جایگاه و کارکرد واقعی می بخشند یکی از مهم ترین دغدغه های نظام سیاسی ولایی است. نویسنده در این کتاب به جایگاه و مکانت مسجد بر اساس آموزه های وحیانی و علل و عوامل گریز و گرایش مردم به مسجد اشاره داشته است.

هر حرکت آگاهانه انسانی، دارای دو نوع منشا و مبدا است: مبادی شناختی و مبادی انگیزشی، به این معنا که انسان، نخست نسبت به یک سری امور و مطالب شناخت پیدا می کند و سپس بر اساس همین شناخت، در او انگیزه و احساسی پیدا می شود.

محور همه ی فعالیت های پیامبران و مصلحان نیز همین دو چیز است: ارایه بینش و شناخت درست به مردم تا از جهالت و نادانی به در آیند، و تقویت انگیزه های انجام کار خیر در مردم تا احساسات پاک، عواطف الهی و انسانی که در فطرت آنان نهاده شده است، تقویت و جهت داده شود.

حرکت اصلاحی امام حسین (ع) نیز در همین راستا، قابل تحلیل و تبیین است. امام حسین (ع) مانند همه ی پیامبران و مصلحان راستین بر محور«دین» و ارزش های آن حرکت خویش را تبیین می کند، هر چند برخی حرکت حسینی را واکنشی در برابر ناهنجاری های جامعه آن عصر می شمارند. این برداشت اگر چه در جای خود درست است، ولی تمام واقعیت نیست، زیرا ناهنجاری های اجتماعی واکنش های متفاوتی را می طلبد.

هر برداشتی از ناهنجاریهای اجتماعی موید این معناست که تحویل یا از میان بردن سنت ها و عرف مورد پذیرش و احترام جامعه، یک سنت شکنی و ناهنجاری تلقی می شود. در این که سنت های دینی و ارزش های انسانی در آن زمان فراموش شده و از میان رفته بود، جای هیچ تردیدی نیست، ولی این تمام واقعیت نیست، چنان چه تحلیل و تبیین حرکت حسینی به «حماسه عاشورایی» شاید تعبیر نارسایی باشد، چون هر چند حماسه ی عاشورا اوج حرکت بود ولی همه ی آن نبود، برای رسیدن به یک تحلیل درست، به این موضوع باید توجه داشت که ابعاد وجودی امام حسین (ع) چنان گسترده و فراگیر است که با شناخت وجه یا بعدی نمی توان همه ی وجود آن حضرت را شناخت.

از این رو باید در تعبیر، تفسیر و تحلیل جنبش، حرکت، انقلاب، نهضت یا هر اسم دیگری که بر آن گذاشته می شود، این نکته را از نظر دور نداشت که کنش و واکنش امام نیز دارای جهات و ابعاد دیگری است که یا از آن غفلت شده یا مورد فراموشی و بی توجهی قرار گرفته است. با این همه، با استفاده از مجموعه تحلیل های تقلیل گرایانه ای که صورت می گیرد، می توان به یک جمع بندی درست دست یافت و شناخت کامل و تمام تری از آن حضرت و کنش ها و واکنش هایش به دست داد.

از این رو، بررسی و تحلیل و تبیین بعد عزت خواهی و ذلت گریزی ایشان می تواند وجهی از وجوه و صفتی از صفات بی پایان ایشان را بنماید تا با شناخت بیشتری از آن چه خود در کنش و منش و گفتار خویش بدان تصریح داشته، پرده از وجه اللهی او برداشته  و گوشه ای از جمال و جلال در یک سخن کمال ایشان نمایان گردد، چون سخن از انسانی است که خلق و خوی او قرآن است، قرآنی که خود دریای بیکرانی از معانی و مفاهیم است و به جهت «حمال ذو وجه» بودن قابل تفسیر و برداشت گوناگون و تحلیل و تبیین های متفاوت است.

آیت الله شیخ محمد ابراهیم اعرافی شورکی درسال 1288 ه. ش ( ربیع الاول 1328 ق ) درروستای شهیدیه (شورک) میبد در خانواده ای اصیل و مذهبی دیده به جهان گشود.

پدرایشان مرحوم حاج ملاعباس از افراد متدین و با نفوذ منطقه و موصوف به تقوا و مشهور فضل بود. جد پدری وی ، مرحوم حاج آقا محمد نیز از نیکان میبد بود و عمر خویش را صرف مبارزه با خوانین و رفع ظلم آنان کرد و عاقبت به جرم دفاع از حقوق اهالی ، با اشاره خوانین به طرز فجیعی به دست اشرار محلی به شهادت رسید .

جد مادری وی ، مرحوم حاج شیخ علی نیز روحانی با صفایی بود که در میبد به ارشاد و هدایت اهالی میبد اشتغال داشت . حاج شیخ علی فرزند مرحوم آیت الله ملاابوطالب شورکی از مجتهدان برجسته میبد بود .

آیت الله اعرافی در کودکی قرآن را نزد جد مادری خود حاج شیخ علی فرا گرفت پس از آن در 7 سالگی در مدرسه تازه تاسیس شده فیروزآباد به تحصیلات ابتدائی پرداخت . سپس در 12 سالگی به حوزه علمیه یزد عزیمت و تا 15 سالگی در مدرسه های خان و مصلی به فراگیری مقدمات پرداخت . آنگاه برای تکمیل مقدمات و فراگیری سطح به حوزه علمیه مشهد هجرت و در مدرسه نواب ساکن شد و نزد اساتید حوزه مشهد علوم دینی را آموخت . ادبیات و سطح را نزد آیت الله سید میرزای جندقی (علم الهدی) و آیت الله میرزا حبیب گلپایگانی فرا گرفت .

وآنگاه به شوق تلمذ از محضر آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری مهرجردی برای فراگیری سطوح عالی و دروس خارج راهی شهرمقدس قم شد وعلاوه برشرکت دردرس حاج شیخ عبدالکریم حائری در درس حضرات آیات عظام صدر؛ نجفی مرعشی ، سیدمحمد تقی خوانساری ، شیخ محمد علی قمی ، فاضل قفقازی سید صدرالدین صدر وشیخ عباسعلی شاهرودی حضورپیداکرد.

در همان ایام ،وزارت فرهنگ و هنر مدرک لیسانس به ایشان اعطاء نمودند و علیرغم اصرار برخی افراد برای کشاندن وی به اداره های دولتی، آنمرحوم لحظه ای حوزه را ترک نکرد و در سن 32 سالگی با اصرار اهالی میبد و برای امتثال امر والدین به میبد مراجعت کردند و به هدایت و یاری مردم و تعلیم و تربیت طلاب مستعد و مبارزه با خوانین منطقه پرداخت .

وی پس ازرحلت آیت الله حکیم رسما حضرت امام خمینی (ره) رابه عنوان تنها مرجع تقلیدمعرفی نمود و با شروع انقلاب اسلامی ایران، همراه باآیت الله صدوقی وآیت الله خاتمی به رهبری مبارزان مردم استان یزد پرداخت.درسالهای انقلاب و نهضت اسلامی خانه ایشان مأمن مبارزان و روحانیون انقلابی بود و ازآنجا راهپیمایی های قبل از انقلاب آغاز می شد وایشان همیشه درصف مقدم تظاهرات حرکت می کردند.

مرحوم حاج شیخ ازسالهای قبل ازانقلاب ونیز در دوران انقلاب نمازجمعه اقامه می کردند و میبد یکی ازمعدود شهرهایی بود که قبل ازانقلاب درآن نمازجمعه اقامه می شد. ایشان درخطبه های نمازجمعه صریحا به رژیم شاه حمله می کردند. همچنین وی درمبارزه و طرد سلطه خان ها، مبارزه با نفوذ بهاییت، تأسیس حوزه علمیه میبد، احداث مساجد و آب انبارها، حفرقنوات و تدریس وارشاد مردم ورهبری فکری منطقه، فعالیت مثمرثمری به انجام رسانیدند.

سرانجام ایشان در28شهریور1371 برابر با21 ربیع الاول 1413(ه.ق) درسن 82سالگی به سرای جاوید پیوست. شهرستان میبد با 1276 کیلومترمربع وسعت، در 50 کیلومتری شمال غربی یزد قرار دارد. شهرستان میبد شامل یک بخش مرکزی و دو دهستان «بفروئیه» و «شهدا» است. بافت تاریخی میبد، آن را در زمره یکی از نمونه های نادر شهرهای باستانی ایران قرار داده است.

فقه رسانه بر اساس دیدگاه اسلام، به قوانین حاکم بر فعالیت های رسانه ای نظارت می کند و ابزار رسانه نیز در ردیف متعلق حاکم بررسی می شود. از مهمترین و اصلی ترین اهداف این نوشتار، تبیین فعالیت های رسانه ای و بیان باید و نبایدها، شاید و نشایدها و ضرورت و اهمیت فقه رسانه از منظر اسلام است؛ زیرا در جهان معاصر، رسانه مانند هر ابزار و فعالیت دیگر، دو چهره مثبت و منفی دارد و در دو قالب دفاعی و هجومی به کار می رود.

در این اثر نگارنده با بهره گیری از آیات قرآن کریم، به لزوم و نقش تبلیغ در عرصه جهانی می پردازد و با ذکر انواع رسانه های دیداری، شنیداری و نوشتاری، نقش هر یک را در انتقال و گسترش فرهنگ عدالت خواهی، ستم ستیزی و نشر تعلیم و تربیت بیان می کند.

تحقیق حاضر با هدف مطالعه اوضاع مدینه النبی پس از رحلت نبوی از زبان حضرت فاطمه (س) است. البته برای درک و فهم بهتر آن چه حضرت (س) بیان کرده است، شناخت مقام و منزلت ایشان بسیار مهم است؛ زیرا این شناخت به ما کمک می کند تا در حقیقت از زبان یکی از معصومان(ع) تحلیل اوضاع عصر نبوی و پس از آن را داشته باشیم. در حقیقت آن حضرت (س) هم چون قرآن به تحلیل می پردازد و حقیقت را چنان که هست تبیین می نماید، بی آن که تحت تاثیر ظواهر رخدادها و امور باشد. تحلیلی که عمق فاجعه و انحراف بزرگ را نشان می دهد که هنوز آثار آن تا امروز باقی است.

حضرت فاطمه(س) به ما کمک می کند تا سنت های الهی حاکم بر جان و جامعه و جهان را درک کنیم و خود را از فتنه های آخر زمانی در امان نگه داریم. فتنه هایی که دین و دنیا را تباه می سازد و اجازه نمی دهد تا سعادت دنیا و آخرت را به دست آوریم.

   خلیل منصوری  

التمهید: تولدت فی العصر الحدیث انواع من الحقوق لم تکن معهوده کامتیاز المولف و المخترع و کل ذی اثر فنی جدید فی استثمار کتابه او مخترعاته او آثاره الفنیه، مما سمی بالملکیه الادبیه و الصناعیه. و احتاج اصحاب هذه الحقوق و الامتیازات الی بیعها و التنازل عنها لغیرهم من القادرین علی استثمارها، و ظهرت فی التجاره الخارجیه ایضا حاجه قویه الی عقود التامین التی عرفت باسم (السوکره) لضمان الاخطار علی البضائع المشحونه، و لا سیما فی النقل البحری.

بیمه در فقه اسلامی

بیمه (به انگلیسی: Insurance) سازوکاری است که طی آن یک بیمه‌گر، بنا به ملاحظاتی تعهد می‌کند که زیان احتمالی یک بیمه‌گذار را در صورت وقوع یک حادثه در یک دوره زمانی خاص، جبران نماید یا خدمات مشخصی را به وی ارائه دهد؛ بنابراین، بیمه یکی از روش‌های مقابله با خطر و ریسک است.

طی یک قرارداد بیمه، خطر مشخصی از یک طرف قرارداد (بیمه‌گذار ) به طرف دیگر ( بیمه‌گر ) منتقل می‌گردد. بنا به تعریف، بیمه‌گر شخصی حقوقی است که در مقابل دریافت حق بیمه از بیمه‌گذار، جبران خسارت یا پرداخت مبلغ مشخصی را در صورت بروز حادثه تعهد می‌کند. در مقابل، بیمه‌گذار شخصی حقیقی یا حقوقی است که با پرداخت حق بیمه، جان، مال یا مسوولیت خود یا دیگری را تحت پوشش بیمه قرار می‌دهد.

به موجب قانون بیمه ایران، بیمه عبارت است از قراردادی که به موجب آن یک طرف (بیمه گر) تعهد می‌کند در ازای پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر (بیمه گذار) در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده یا وجه معینی را بپردازد. متعهد را بیمه گر، طرف تعهد را بیمه‌گذار و وجهی را که بیمه‌گذار به بیمه‌گر می‌پردازد حق بیمه و آنچه را که بیمه می‌شود موضوع بیمه نامند.

کتاب عقد التامین فی الفقه الاسلامی از منظر فقه اسلام به عقد بیمه توجه و احکام آن را بیان کرده است. این کتاب با مقایسه نظریات و قوانین و مقررات در مساله عقد بیمه نگره اسلام را در این حوزه تبیین می کند. کتاب «عقد التامین » در پنج باب سامان یافته و در مقدمه، تقسیمات مختلف آن از زاویه های گوناگون یاد شده است. کتاب عقد التامین فی الفقه الاسلامی، می تواند منبع درخور توجهی برای کسانی باشد که می خواهند بیمه را از زاویه های گوناگون به بوته بررسی فقهی بنهند.