محمد آرین

دقت داشته باشید که «امیل آژار» نام دیگر آقای «رومن گاری» هست و کتاب «زندگی پیش رو» یا «زندگی در پیش رو» همگی اشاره به یک کتاب دارند

مقدمه‏ ای مرسوم بر اُنتولوژی شعر معاصر ایران

نزدیک به یک قرن است که از انقلاب نیما بر ادبیات ایران می‌گذرد و هنوز ناقدان و محققان از نیما و شاگردان او حرف می‌زنند و از زوایای پیدا و پنهان اشعار نیما و شاگردان او سخن می‌گویند.

هنوز هم نیما، نیماست و هنوز هم نیما و شاگردان او تازگی‌ها و شگفتی‌های بسیاری دارند و هنوز هم شاعران دهه‌های بعد از نیما و شاگردان او نتوانسته‌اند، آنها را حذف کنند.

پل والری می‌گفت:” ادبیات یعنی حذف “. یعنی شاعران و نویسندگان باید بتوانند با هنرشان. شاعران و نویسندگان پیش از خود را حذف کنند. این ضایعه، یعنی ( عدم تولید قله و فکر و شعر پویا در علوم انسانی، فلسفه، جامعه‌شناسی، نظریه‌ی ادبی و …) برای ما زیان‌بار بوده است.

شاعران‌ عصر جدید و پسانیمایی نتوانسته‌اند اُنتولوژی شعر نیما را به‌خوبی پی بگیرند و ادامه دهند. شاید این مسأله به عوامل گوناگون دیگری ربط داشته باشد، شاید این معضل به انقطاع پی‌درپی ادوار فکری و فرهنگی ارتباط داشته باشد شاید به نقش مخرب و بازدارنده‌ی عرفان پسان و تعصبات دینی و نژادی ربط پیدا کرده باشد و شاید به عبارت بهتر ما هنوز نتوانسته‌ایم مدرنیسم و مدرنیته‌ی خود را از دل سنت بیرون بیاوریم° و اُنتولوژی ” منبع الهام و اندیشه “ی شاعران پسین را به پیشینیان منتقل کنیم و در پرتو افکار نوین به نقد بکشانیم.

بخشی از ما از نهضت‌های ادبی جهان همراهی نکردیم و به سنت و پسان و ارتجاع برگشتیم و برخی از ما به شعر ترجمه‌ای چسبیدیم و سنت را کنار زدیم و چون قله‌های قدیم و قله‌های شعر نیمایی و سپید شاملویی، کار مشعشعی عرضه نکردیم. نیما و شاگردان او، هم شعر کلاسیک را به‌تقریب می‌شناختند و هم با شعر ترجمه و شعر مدرن و نظریات شعری و فلسفی مدرن دنیا تا حدودی آشنا بودند. نیما و شاگردان مبرز نیما، اُنتولوژی شعر فردوسی، خیام، مولوی، سعدی، حافظ و اُنتولوژی شعر مشروطیت بودند و از دل سنت برآمدند.

شعر نیمایی با ناقدانی چون، رضا براهنی، شفیعی کدکنی، محمد حقوقی، اخوان ثالث، عبدالحسین زرین‌کوب، یدالله رؤیایی، علی باباچاهی و عبدالعلی دست غیب، شمس لنگرودی، شاپور جورکش و حافظ موسوی، شناخته شد، آنها نقشه‌ی راه را به آیندگان نشان دادند ولی نیما چیز دیگری بود، او لونی دگر گشود و به‌جز نقد، نظریات جامعی را با شعر و نثر خود ارائه‌ داد و ظرایف و ظرفیت‌های نایاب و نابی را در شعر ایران ایجاد نمود.

این کتاب هفتمین جلد از مجموعه 7جلدی «موزه گردی با پیکاسو» و مناسب رده سنی کودکان و نوجوانان است. در این مجموعه در قالب یک قصه به معرفی برخی از مشاهیر ایران پرداخته شده است. در معرفی کتاب آمده:

موزه ها ما را به جهان های دیگری می برند، البته اگر با یک راهنمای حرفه ای به دیدن موزه برویم.

دنیای نقاشی و شعر را از زبان و قلم سهراب سپهری دیدن و شنیدن حال و هوای دیگری دارد. شعرهایش تو را به عالم تصویر میکشاند و نقاشی هایش به عالم شعر. پیکاسو اینبار آروین و آوین را به کاشان می برد، شهری که به قول سهراب هم شهر اوست و هم شهر او نیست. رفته که  با تب و تاب  خانه ای در طرف دیگر شهر بسازد. در این سفر خیالی، بچه ها با خانواده سهراب آشنا می شوند و با همراهی فروغ فرخزاد نقشه می کشند تا سهراب را به افتتاحیه ی نمایشگاهش بکشانند!

اگر عزم یادگیری طراحی دارید، یا برآن هستید که مهارت های رسم خود را بهبود ببخشید، مجموعه دیدآموزی منبعی خواهد بود برای الهام گیری و تمرین ها آسان. پیتر ینی در این کتاب شما را فرا می خواند تا آلبوم های خانوادگی تان را بردارید و از رویشان هنرهای خودتان را پدید آورید.