کتاب با رویکردی دانشگاهی تطبیقی تحلیلی نوشته شده و از منابع کلامی، عرفانی، حدیثی و تفسیری بهره میگیرد. نویسنده تلاش کرده است نشان دهد چگونه در هندسهی معرفت دینی، امامت هم در بعد هستیشناختی (عرفان) و هم در بعد تشریعی و اجتماعی (کلام) نقشی تعیینکننده در هدایت و ولایت دارد.
از نظر ساختار روش، پژوهش دارای:
این اثر به لحاظ علمی در نقطهی تلاقی سه علم قرار دارد:
ارزش ویژهی کتاب در آن است که نه صرفاً به دفاع از امامت شیعی میپردازد، بلکه آن را در مقابل خوانش عرفانی ولایت، در قالب مدل تطبیقی مطالعه کرده است؛ یعنی گفتوگو میان عقلانیت کلامی و شهود عرفانی.
