درآمدی بر خوشنویسی ایرانی

کتاب مصوّر حاضر، مشتمل بر شرح تاریخ و ویژگی‌های خوشنویسی ایران است. نگارنده پس از شرح چگونگی پیدایش زبان و خط در ایران، به زبان و خط‌های رایج در عصر هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان پرداخته است. همخوانی خوشنویسی و ادب فارسی و چگونگی به‌کارگیری واژگان و اصطلاحات هنری در شعر فارسی از دیگر مباحث مطرح در این مجموعه است. در ادامه، به خوشنویسی اسلامی، خط‌های شش‌گانه و سه خطّ ایرانی و استادان بزرگ هر دوره اشاره شده و مهم‌ترین متن‌ها و رساله‌های آموزش خوشنویسی در سدة دهم هجری معرّفی شده است. فصل پایانی اثر، دربردارندة فهرستی از حدود نهصد کاتب و خوشنویس ایرانی در دوره‌های گوناگون است.