جامعه‌شناسی سلطه

نویسنده در این کتاب با رویکردی جامعه‌شناسی انتقادی می‌کوشد تا روایتگر تحولات سلطه آفرین پس از عصر روشنگری باشد. نویسنده معتقد است: مفهوم سلطه،‌ متکی بر مفهوم بنیادی‌تری به نام قدرت است. وی آشکارا بیان می‌دارد: در دوران پس از رنسانس، شکافی میان جسم و روح انسان پدید آمد و اهمیت خرد از پس ویرانه‌های آموزه‌های قرون وسطا، پدیدار شد. پس از تحولات عصر روشنگری و در پی وقوع انقلاب فرانسه، با آموزه‌های انقلابی و رادیکال ضدکلیسایی و ضداشرافی، سلطة این دو نیروی قدرتمند اجتماعی با چالش‌ مواجه و به جای آنها برابری، فضیلت انقلابی و فردگرایی نشست. ترورهای رخ داده در عصر وحشت «روبسپیر»، انحرافی آشکار از شعارهای آزادی، برابری و برادری محسوب می‌شد، اما ریشه داشتن این انقلاب در اندیشه‌های عصر روشنگری، موجبات نیل به آرمان‌هایی همچون جمهوری و حقوق شهروندی را فراهم آورد. از آن پس زندان در معنای نوین خود تولد یافت و جدا کردن مجرمان از آحاد جامعه به امری مهم تبدیل شد. از این رو نویسنده در این کتاب، ضمن تبیین مفاهیم خردگرایی، آزادی، حقوق بشر و... در مطالعه‌ای روان‌شناختی فصلی نو را در تاریخ سلطه رقم زده است.