باز پادشاه و پیرزن

در قصر پادشاهی عادل بازی زیبا زندگی می‌کرد. روزی باز بیرون کاخ رفت و به کلبة پیرزنی رسید. پیرزن از روی دلسوزی ناخن‌های شکاری و پرهای باز را کوتاه کرد. ماموران کاخ بعد از چند روز آن را پیدا کردند. پادشاه به باز گفت: «ای باز ناسپاس مغرور، مگر ما با تو چه کرده بودیم که این بلا را به سر خودت آوردی.» باز از پادشاه عذرخواهی کرد و تا آخر عمر در قصر زندگی کرد. «باز پادشاه و پیرزن» از مجموعه «داستان‌های زیبای مولوی» است که با نثری ساده و روان و تصاویری متناسب با آن برای گروه سنی «ب» و «ج» تدوین شده است. همچنین در کتاب شعر این داستان و مختصری از زندگی‌نامة مولوی آورده شده است.