سقای آب و ادب

«عباس» فرزند علی بن ابیطالب در روز عاشورا برای آوردن آب برای امام حسین (ع) و فرزندانش رفت. چهارهزار نگهبان مسئول شریعه بودند و باور داشتند که اگر یاران حسین آب بنوشند و جانی تازه بگیرند، هیچ‌کدام از آنها را زنده نخواهند گذاشت. عباس با کشتن و فراری دادن نگهبانان از میان چهارهزار سوار نیزه‌دار عبور کرد و خود را به آب رساند. علمدار لشگر حسین تکیه‌گاه سپاه حسین بود و به او جسارت وارد شدن در صف طولانی دشمن را داده بود. دست و بازوان او توسط دشمن بریده شد و حسین بهترین تکیه‌گاه خود را از دست داد. در این کتاب وقایعی از زندگی عباس «سقای آب و ادب» با عناوینی چون عباس ام‌البنین، عباس سکینه، عباس زینب، عباس حسین، عباس فاطمه و... به تصویر کشیده شده است.