راهنمای زبان سنسکریت: دستور زبان، متنهای گزیده، واژه‌نامه

شاخة هندی گروه زبان هند و ایرانی، زبانی را دربرمی‌گیرد که هندی‌ها پس از جدایی از ایران به کار می‌بردند. این زبان هر چند در آغاز با شاخة ایرانی خود تفاوت نداشت به تدریج ویژگی‌هایی به خود گرفت که آن را از شاخة ایرانی خود ممتاز ساخت. هندی‌های باستان برای این زبان کهن خود واژة سنسکریت را به کار برده‌اند که اصطلاحا به معنی «پخته، پرورده، فصیح و کامل» است. کتاب حاضر مشتمل بر پنج گفتار است. در گفتار اول زبان سنسکریت و ارتباط آن با زبان‌های ایرانی و نیز ادبیات سنسکریت مورد بررسی قرار گرفته است. در گفتار دوم آواشناسی زبان و ویژگی‌های الفبایی و خطی آن معرفی شده است و در گفتار سوم، اسم و صفت، خمیر، عدد، فصل و ترکیب‌های زبان سنسکریت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. گفتار چهارم مبتنی است بر نگرشی کوتاه به نحو زبان، و گفتار آخر نیز اختصاص دارد به تجزیه و تحلیل چند متن گزیده از زبان سانسکریت. نویسنده در این گفتار به آوانویسی، ترجمة فارسی و بررسی واژه‌های متن‌های گزیده پرداخته است.