پوشش و حجاب زن در ادبیات فارسی از انقلاب مشروطه تا امروز

در دوران معاصر، موضوع پوشش وجهی برجسته‌تر یافته است و مواجهة جامعة ایرانی با فرهنگ مدرن به شکل جدی در تحولات پوششی مردان و زنان ایرانی در این دوران موثر بوده است. کتاب حاضر با تمرکز بر متون تولیدشده در عرصة ادبیات در دوران اخیر به دنبال آن است که از تحول پوشش و نقش آن در تحول فرهنگی در جامعة ایرانی معاصر پرده‌گشایی نماید. در فصل اول کتاب تحت عنوان «قلمرو و معنای نوین پوشش و حجاب» ضمن تعریف و معنا از کشف حجاب و کشف حجاب تا انقلاب اسلامی و چادر به عنوان حجاب برتر سخن به میان آمده است. فصل دوم به بررسی و تحلیل متون ادبی دوران مشروطه از جمله آثار عارف قزوینی، میرزادة عشقی، ایرج‌میرزا، نسیم شمال، محمود افشار، گلشن، فراهانی، نجفدری فیروزکوهی و.. اختصاص دارد. در فصل سوم پوشش و حجاب زن در ادبیات معاصر ایران با تکیه بر آثار ادبی این دوره تبیین شده است.