درباره دموکراسی

مسلما بی‌اعتمادی به توان بالفعل و بالقوة شهروندان در احراز وظیفة مهمی چون به دست گرفتن زمام سرنوشت خود، مهم‌ترین عامل بی‌اعتنایی به دموکراسی بوده و هست. در عین حال، عوامل دیگری را نیز می‌توان در تاکید بر توجه دیرهنگام روشنفکران و سیاستمداران کشورهای در حال توسعه، دموکراسی به منزلة یکی از مهم‌ترین مولفه‌های مدنیت جدید برشمرد. از جمله این عوامل یکی این تصور بوده است که اعتقاد به مبانی فلسفی انسان‌محوری، شرط لازم استقرار دموکراسی در هر کشوری است. شرطی که می‌تواند در پاره‌ای از کشورها با بینش فرهنگی غالب بر تفکر گروهی از صاحب‌نظران و روشنفکران در تعارض فرض شود و به طرد اندیشة دموکراتیک از سوی آنان بیانجامد. عامل دوم نوعی سوء خلق مرسوم است نسبت به دموکراسی که گویا در موضوع عدالت اجتماعی رویه‌ای بی‌طرفانه دارد و صرفا عاملی است در تحقق زمینة‌ سیاسی و فرهنگی برای استقرار نظم اقتصادی مبتنی بر بازار. تلاش مولف در کتاب حاضر آن است که نشان دهد به رغم کاستی‌های متعدد در مفهوم دموکراسی می‌توان از سویی رای به تصوف دموکراسی بر سایر شیوه‌های حکومتی داد و از سوی دیگر به معیارهای یک‌دستی برای تشخیص دموکراتیک بودن یا نبودن حکومت‌ها رسید.