فلزکاری عصر سلجوقی و صفوی

فلزکاری به عنوان یک هنر صنعت از دیرباز از جایگاه مهمی را در میان سایر صنایع هنری به خود اختصاص داده است. از ابتدای دورة سلجوقی تا اواخر عهد صفوی، نقاشان، خطاطان، فلزکاران و شاعران در خلق آثار هنری فلزی با یکدیگر مشارکت داشتند. هنر نقاشی، کتابت، شعر و ترصیع روی آثار فلزی در هر نسل با سبکهایی جدا از یکدیگر با پیشامدهای زمان در ارتباط بوده و از اوان دولت سلجوقی تا غروب دورة صفوی در عین حال، مکمل یکدیگر بوده اند. در کتاب حاضر پس از نگاهی به زمینه های تاریخی، فرهنگی و هنری عصر سلجوقی و صفوی، به هنر فلزکاری در این دو عصر پرداخته شده است. برخی از نتایجی که از مقایسة به دست آمده، بدینقرار است. در دورة سلجوقی، بیشترین تزئینات را تزئینات جانوری و در دورة صفوی بیشترین تزئینات را تزئینات گیاهی و کتیبه ای تشکیل میدهد. در دورة سلجوقی در نقوش هندسی، طرحها از تنوع بیشتری برخوردارند و در تزئین کتیبه ای رایجترین خط، خط کوفی بوده است، اما در دورة صفوی خط نستعلیق در فلزکاری رواج داشته است.