جای پای سبز

در این کتاب در قالب شعر، داستان پسر پاک دل و تنهایی بازگو می‌شود که برای مردم با‌صفای روستا چوپانی می‌کند و از غم نبود پدرش که سال‌ها پیش رفته و باز نگشته، می‌گرید. تا این که خشکسالی می‌شود و مردم روستا که گوسفندها را هم‌چون قبل سر حال می‌بینند به چوپان گمان بد می‌برند که چشم و مکان آبادی را یافته و آن را از آن‌ها پنهان داشته است.‌آن‌ها مخفیانه چوپان را تعقیب می‌کنند و در کمال تعجب حقیقت را به چشم می‌بینند.