روش‌شناسی فلسفه ملاصدرا

صدرالمتالهین شیرازی (979-1050 ه ق) پس ابن سینا و شیخ اشراق از موثرترین فیلسوفان مسلمان در دورة اسلامی است. اندیشة فلسفی وی نمونه‌ای از نظام‌های معرفتی است که به نحو بسیار غنی از میراث فلسفة پیشینیان متاثر و بر جریان فلسفی پسینیان موثر افتاده است. ملاصدرا نه تنها ادعای اصالت و نوآوری دارد بلکه با «حکمت متعالیه» خواندن نظام فلسفی خود، بر تعیین معرفتی آن تاکید کرده است. بحث از تعین معرفتی این نظام فلسفی، خود، مسبوق به طرح مسالة مهم دیگری است: روش پژوهش فلسفی ملاصدرا. نوشتار حاضر، گزارش مطالعة نظام‌مند در تحلیل روش‌شناسی و تعیین معرفتی فلسفة ملاصدرا است. نگارنده ابتدا به گزارش و نقد دیدگاه‌های عمده در پاسخ به دو مسالة روش‌شناسی ملاصدرا و تعیین معرفتی فلسفة وی پرداخته و پس از تمهید مقدماتی به نحو مستند و مرور بر آثا ملاصدرا، نظر خود را بیان می‌کند مبنی بر آن که ملاصدرا به آنچه امروزه مطالعات میان‌رشته‌ای نامیده می‌شود، دست‌ یافته بود.