کنزالاکتساب (رساله‌ای منظوم در فن مهرکنی و هنرهای وابسته)

رسالة «کنز الاکتساب» یگانه اثری است که در فن مهرکنی به زبان فارسی تالیف شده و مولف آن سراینده‌ای است با تخلص «رحمتی» که در روزگار شاه جهان پادشاه در شبه‌قارة هند و احتمالا در دهلی می‌زیسته و این رساله را در سال 1057 ه . ق تالیف کرده است. رحمتی بن عطاء الله سراینده‌ای سنی‌مذهب و عارف مشرب است و هنر را توام با ارزش‌های اخلاقی و معنوی می‌پذیرد. او هنر مهرکنی را از پدرش به ارث برد و در آن مهارت کسب کرد. این رساله، برخلاف منظومه‌های تک‌موضوعی فارسی که معمولا در یک وزن و یک هیات سروده شده‌اند، از قطعات اشعار به اصناف و اوزان مختلف تشکیل یافته است. رساله با حمد و نعت آغاز می‌شود، آنگاه سراینده به مدح پادشاه عصر می‌پردازد و سپس در قصیدة شکواییه، تصویری بسیار روشن از عصر خود ارائه می‌دهد. رحمتی موضوع اصلی رساله را با تمام ملزومات آن مطرح می‌کند که نخستین آنها دانستن قواعد خط است. شناخت قلم و تراشیدن آن و ترکیب سیاهی، دو لازمة مهرکنی است که سراینده به اختصار به توضیح آنها پرداخته است. رحمتی در پایان رساله، نتیجه‌گیری کرده و کلیة لوازم و ضوابط مهر را در 17 بیت خلاصه کرده است.