زندگی در فضای میان ساختمان‌ها

توجه به فضای میان ساختمان‌ها، به عنوان بعدی از معماری، در فرایند برنامه‌ریزی، طراحی و همچنین مد نظر قرار دادن فعالیت‌ها و تعاملات انسانی و مقیاس آنها در فضاهای همگانی به شهرها کیفیتی مطلوب‌ و خاص می‌بخشد. این کیفیت در محیط مصنوع، فراهم‌آورندة بستری مناسب برای انواع فعالیت‌ها می‌شود و هرکجا فعالیتی در جریان باشد، زمینه‌ای برای شکوفایی دیگر فعالیت‌ها فراهم می‌آید. نگارنده در کتاب حاضر ضمن بررسی زندگی در فضای میان ساختمان‌ها، موضوع ارتباط فعالیت‌های بیرونی با کیفیت فضای بیرون و گرایش‌های معماری را بررسی کرده است. در ادامه نیز تعامل بین فعالیت‌های اجتماعی، در فضاهای عمومی و فرآیند اجتماعی به عنوان شرطی لازم برای طراحی و کادربندی تمامی اشکال فعالیت‌های بیرونی و طرح‌بندی ساختمان‌ها را مطرح کرده است. طرح‌ریزی جزئیات مانند فضاها و مکان‌هایی برای قدم زدن، ایستادن و نشستن از دیگر مباحث کتاب است.