اندیشه پیچیده و روش یادگیری در عصر سیاره‌ای

اندیشۀ بی‌روش، فاقد کارایی و خلاقیت است. از این رو، فقط اندیشه‌های روشمند، مورد قبول و تمدن‌ساز هستند؛ روشی که بتواند در سرگردانی و خطاهای انسانی، یاری‌رسان انسان در انتخاب مسیر فهم باشد. «اندیشۀ پیچیده» به مثابۀ چنین روشی است. پیچیدگی و اندیشۀ پیچیده، چالشی است که ذهن انسان باید با آن مواجه شود. به موازات سیاره‌ای شدن زندگی انسانی، چنین روشی برای اندیشیدن در همه‌جا ضرورت دارد. عصر سیاره‌ای، عصری است که در متن تاریخی و پیچیدگی چندبعدی خود، پیدایش زیرساختار جهان جامعه را نوید می‌دهد؛ زیرساختاری که «هنوز نمی‌تواند متولد شود». در شرایطی که جهان بیش از پیش نیازمند اذهان مستعد برای درک مسائل اساسی و جهانی و فهم پیچیدگی آنهاست، این مسئولیت نظام آموزشی در تمام کشورهاست که به پرورش ذهن‌های چندبعدی بپردازند. از این رو مولف در کتاب حاضر، به روشی از اندیشیدن یعنی «اندیشۀ پیچیده» پرداخته است. پژوهشکدۀ مطالعات فرهنگی و اجتماعی، وضعیت سازماندهی آموزشی و پژوهشی در دانشگاه‌ها را با چالشی از نوع «روش» مواجه کرده، به نحوی که نظام آموزشی از روش‌های از قبل تعیین‌ شده رها شود و بتواند در حوزه‌های متعدد به نوآوری دست یابد.