مکانیزم‌های‌ دفاع روانی

زیگموند فروید، پایه‌گذار علم روان‌شناسی نوین، در سال 1856 در شهر پریور، واقع در جمهوری چک، به دنیا آمد. او نخست متخصص اعصاب بود، اما پس از مدتی به مطالعات روان‌شناسی پرداخت و مدرسۀ روانکاوی را بر مبنای نظریه‌هایش بنیان نهاد، او معتقد بود بسیاری از رفتارهای انسان، به ویژه رفتارهای پرخاشگرانه که ریشۀ اختلالات روانی هستند، تحت تاثیر انگیزه‌های ضمیر ناخودآگاه می‌باشند، اما می‌توانند با انتقال به بخش خودآگاه و از طریق معالجات روانکاوانه درمان شوند. کتاب حاضر شامل مقالات پراکنده و نظریه‌های فروید دربارۀ مکانیزم‌های دفاعی ضمیر ناخودآگاه است. او معتقد بود شخصیت از سه سطح تشکیل شده است: «نهاد» که با نیازهای جسمی سروکار دارد و مطابق اصل لذت‌طلبی عمل می‌کند، «فرامن» یا همان وجدان که با اخلاقیات در ارتباط است؛ و «من» که وظیفه‌اش برقراری تعادل بین خواسته‌های «نهاد» و «فرامن» است. بنابراین «من» مهم‌ترین هستۀ شخصیت فرد است که می‌تواند با هیجانات، اضطراب‌ها، شکست‌ها و... مورد تهدیدات جدی قرار بگیرد. در این میان مکانیزم‌های دفاعی دست به کار شده و با محافظت از من در برابر این مشکلات عاطفی، سعی می‌کند تا با ایجاد سازگاری و تسکین اضطراب، آرامش را به فرد بازگرداند. از مهم‌ترین مکانیزم‌های دفاعی که فروید در مقالات خود بیان نموده است، می‌توان به سرکوبی، برتری، بازگشت، برابرسازی و... اشاره کرد.