پدر علم شیمی

ابوبکر محمد بن زکریا بن یحیی رازی، در شعبان سال 251 هجری قمری در شهر ری به دنیا آمد. اروپاییان و مورخان غربی در کتاب‌های خویش از او به نام‌های رازس و الرازی یاد کرده‌اند. رازی بزرگ‌ترین پزشک ایرانی است که در زمینۀ شیمی، فیزیک و فلسفه پژوهش‌های ارزنده‌ای داشته است. از او بیش از دویست کتاب و رساله برجای مانده که دانش‌نامۀ پزشکی «الحاوی» شناخته‌شده‌ترین آنهاست. کشف الکل و اسید سولفوریک از جمله فعالیت‌های او در عرصۀ شیمی است. ترجمۀ «المنصوری» او، نخستین کتاب پزشکی است که پس از انقلاب صنعتی به چاپ رسید، از این رو او را پیشگام نظریۀ ایمنی اکتسابی و بنیان‌گذار شیوۀ نو در آموزش پزشکی می‌دانند. وی نزد غربیان به جالینوس عرب مشهور است. نگارنده در کتابچۀ حاضر به شرح زندگی رازی و نیز معرفی آثار وی پرداخته است.