رسانه‌ها و بازنمایی

رسانه‌ها بر شناخت و درک عمومی از جهان تاثیر می‌گذرند؛ به این معنا که آگاهی و ذهنیت مردم نسبت به جهان بستگی به محتوایی دارد که از رسانه‌ها دریافت می‌کنند؛ زیرا رسانه‌ها، واسطه‌ و میانجی بین آگاهی‌های فردی و ساختارهای گسترده‌تر اجتماعی و سازندۀ معنا هستند. رسانه‌ها هم‌چون آینه برای انعکاس واقعیت عمل نمی‌کنند، بلکه بر ساخت اجتماعی واقعیت تاثیر می‌گذارند. بر این اساس، بازنمایی، ساخت رسانه‌ای واقعیت است و بازنمایی رسانه‌ای، بر ساختن اجتماعی و فرهنگی از جهان واقع در چارچوب گفتمان و روابط قدرت به منظور استیلا و هژمونی فرهنگی و اجتماعی علیه "دیگران" فرهنگی، نژادی و جنسی است. "دیگرانی" که بخشی از دیگر بودگی و فرودستی آنان ریشه در زمان و گفتمانی دارد که رسانه‌ها سازنده و اشاعه‌دهندۀ اصلی آن هستند. نگارنده در کتاب حاضر، ضمن شرح و بسط مفهوم بازنمایی و نسبت آن با زبان، ایدئولوژی و گفتمان، با معرفی شواهد و نمونه‌هایی از بازنمایی و تصویرسازی رسانه‌ای، به نقد بازنمایی منفی اسلام و مسلمانان، زنان و اقلیت‌های نژادی در رسانه‌ها می‌پردازد.