حورالعین، زیباروی بهشتی

"حورالعین" از دو کلمۀ "حور" و "عین" تشکیل شده است. معنی لغوی حور، سفید اندام است، بعضی از مفسرین بر این اعتقادند که حور از مادۀ حیرت گرفته شده و وجه تسمیه‌اش آن است که جمالی که خداوند در او قرار داده است، موجب حیرت عقل می‌گردد به طوری که در این عالم کسی طاقت آن جمال را ندارد. عین هم به معنای چشم است و سیاهی چشم آنان در نهایت سفیدی و زیبایی است. بیش‌تر آیات و روایاتی که در زمینۀ زیبایی حوریان بهشتی نقل شده است، در راستای القای این مفهوم به مخاطب است که حور در نهایت جذابیت جنسی و ظرافت و لطافت روحی است. امام صادق (ع) در این باره می‌فرمایند: اگر یکی از حوریان بهشتی به دنیا اشراف پیدا کند و یک تار مویش را بر اهل دنیا نشان دهد، همۀ اهل دنیا از شدت نور آن جان خواهند باخت. در کتاب پیش‌رو نگارنده سعی دارد به خواهش طبیعی مردان از یک سو و ویژگی‌های حورالعین از سوی دیگر و قیاس آنان با یک دیگر بپردازد و لذت حلال جنسی در بهشت را توصیف کند.