تاریخ پارچه و نساجی در ایران

در طول زمان، پارچه تنها برای محافظت از بدن به کار نرفته، بلکه با ذوق و تنوع‌طلبی انسان همراه شده و مفهوم جدیدی یافته است. احساس خودآرایی و زیبایی باعث شده است که پوشاک دیگر به عنوان یک نیاز اساسی مطرح نشود، بلکه به نوعی مظهر زیبایی برای انسان تبدیل گردد. در طی مطالعات مشخص شده که پارچه‌بافی سریع‌تر از سایر صنایع بشری به وجود آمده است. اما جنس و نوع منسوجی که بشر برای اولین‌بار از آن استفاده کرده است، مشخص نیست. از دیدگاه اقتصادی، یکی از مهم‌ترین نیازهای یک جامعه، لباس است. زیرا کالایی است که هرگز نمی‌توان از تهیه، تولید و مصرف آن بازماند. تاریخ پارچه‌بافی در ایران نشان می‌دهد که پارچه‌بافی در زمان‌های مختلف، متکی بر حمایت پادشاهان بوده و هرگاه مورد حمایت قرار گرفته، به اوج پیشرفت خود رسیده است. سال‌ها پیش ایرانیان افزون بر تولید انواع پارچه‌های زیبا و نفیس، مقادیر زیادی پارچه به سایر کشورها نیز صادر می‌کردند. به این ترتیب برای شناخت وضعیت پارچه و نساجی در ایران شناخت پیشینه‌ی آن مورد نیاز است. در کتاب حاضر نویسنده وضعیت نساجی ایران را در ادوار مهم تاریخی بررسی کرده است و انواع منسوجات، شیوه‌های تزئینی پارچه و مراکز مهم بافت را در هر دوره مورد بررسی قرار داده است. هم‌چنین از آن‌جایی که قدمت پارچه‌بافی در ایران به حدود هزارسال پیش می‌رسد، بنابراین می‌توان دریافت که انسان قبل از مهارت در پارچه‌بافی، باید هنر و مهارت ریسندگی و تولید نخ را فراگرفته باشد، بنابراین بررسی تحول و تکامل صنایع ریسندگی، بافندگی و چاپ پارچه‌ ضروری می‌نماید که در ابتدای کتاب به آن مسائل پرداخته شده است.