قصه‌های طاقدیس

"خر" بارکشی پس از آن که پیر شد و دیگر توانایی کارکردن را نداشت به وسیله‌ی صاحبش در بیابان رها شد. خر ناتوان پس از چندی متوجه حضور گرگی در نزدیکی خود شد و گفت: "تا زمانی که زنده هستم، نمی‌گذارم خوراک این حیوان طماع و بی‌رحم شوم. پس از مردنم دیگر اهمیتی ندارد که چه پیش خواهد آمد." بنابراین رو به گرگ کرده و با صدایی لرزان گفت: "ای پیر وحشی! بیا و بر این مشتی پوست و استخوان رحم کرده، از دریدن من صرف‌نظر کن، در عوض من به تو کالایی می‌دهم که در بازار از بهای گرانی برخوردار است. من دارای سم‌های طلایی هستم. بیا و آن‌ها را از پای درآورده و در بازار بفروش." گرگ که دچار طمع شده بود، نزدیک شد و دندان‌های تیز خود را به سم‌ها بند کرد به خیال آن که آن‌ها را از پای خر برکند. درست در همین موقع خر چنان لگدی بر سر وی کوفت که کاسه‌ی سرش شکست و دندان‌هایش در دهان فرو ریخت. گرگ، زار و نالان راه خود را در پیش گرفت و در پاسخ روباهی که شرح حال را پرسید گفت: "شغل خانوادگی من قصابی بود نه زرگری، چون پا از گلیم خویش به در کردم و به طمع مال زیاد زرگری را پیشه ساختم بدین مصیبت گرفتار آمدم!" کتاب پیش رو که دربردارنده‌ی 39 داستان است، بازنویسی داستان‌های عرفانی، اخلاقی و حکیمانه‌ای است که در ضمن بیانات عارفانه‌ی مرحوم ملا احمد نراقی در مثنوی طاقدیس آمده است. از جمله‌ی این داستان‌ها می‌توان گرگ زرگر، عارف محکوم، مرد غافل، توبه‌ی بشرحافی، دزد حیران، عابد و گربه، و جلاد و امیر فراری را نام برد.