اصول اکولوژی سیمای سرزمین در معماری سرزمین و برنامه‌ریزی کاربردی زمین

اکولوژی سیمای سرزمین از شاخه‌های اکولوژی کاربردی است که بحث‌های علمی مربوط به آن در دهه‌ی 1980 میلادی مطرح شدند و در دهه‌ی 1990 به سرعت افزایش یافت. سپس اکولوژی ناحیه‌های بزرگ ناهمگن سیمای سرزمین یا به بیان ساده‌تر چیدمان‌های سرزمین به طور گسترده مورد استقبال قرار گرفت. بحث‌های مربوط به اکولوژی سیمای سرزمین در مقیاس فضایی مطرح می‌شوند و تمرکز آن بر ایجاد انسجام میان انسان با طبیعت است. کاربرد آن در هر نوع سیمای سرزمین، از شهر تا مرتع و جنگل و توندرا، قابل اجرا است. کاربرد این اصول ضمن سادگی می‌تواند منجر به طراحی‌ها و برنامه‌ریزی‌های منسجم، کاهش میزان پهروشدگی (انقطاع) و فرو افت سیمای سرزمین اطراف شود. گذشته از آن دیدگاه‌های اکولوژی سیمای سرزمین با طرح راه حل‌های میان بخشی به حل مشکلات زیست‌محیطی و اجتماعی در طراحی و برنامه‌ریزی می‌انجامد. کتاب حاضر در این راستا نگاشته شده و به اصول اساسی اکولوژی سیمای سرزمین اختصاص دارد و به طور تخصصی برای طراحان و برنامه‌ریزان سیمای سرزمین و کاربردی زمین کاربرد دارد.