حضرت داود (ع) و کشته شدن جالوت

در روزگاران قدیم حضرت داوود (ع) در میان قوم بنی‌اسراییل در شهر حبرون، واقع در سرزمین شام، زندگی می‌کرد. در آن زمان حضرت طالوت (ع) پادشاهی این قوم را برعهده داشت. دشمن قوم طالوت مردی ستمگر به نام جالوت بود؛ مردی قوی و درشت‌هیکل که مردم، بسیار از او می‌ترسیدند. روزی خبر رسید که جالوت و لشکریانش قصد حمله دارند. حضرت طالوت (ع) با سپاهش به جنگ جالوت رفت. سرانجام حضرت داوود (ع) توانست به تنهایی جالوت ستمگر را از میان بردارد. سپاه جالوت شکست خورد و طالوت (ع)، حضرت داوود را جانشین خویش قرار داد. پس از مرگ طالوت (ع) حضرت داوود پادشاه آن سرزمین شد و با عدل و انصاف با مردم رفتار می‌کرد. خداوند او را به پیامبری برگزید و کتاب زبور را برای ایشان نازل فرمود. داوود (ع) صدای خوش و دلنوازی داشت و آهن در دستانش نرم بود و می‌توانست بدون هیچ وسیله‌ای از آهن، زره جنگی بسازد. حضرت داوود (ع) به اروشلیم مهاجرت کرد و به امر خداوند مشغول ساختن مسجد بیت‌المقدس شد ولی نتوانست ساختن آن را به اتمام برساند و فرزندش حضرت سلیمان (ع) ساختن آن را به پایان رساند. داوود (ع) حدود صد سال زندگی کرد که چهل سال از عمرش همراه با پادشاهی بود. مدفن این پیامبر در قریه‌ی داوود واقع در بیت‌المقدس است.