لب التواریخ

یکی از تواریخ عمومی مهم عصر صفوی، که در فاصله‌ی سال‌های 944 تا 957 ه . ق و در زمان سلطنت شاه تهماسب صفوی نگارش یافته، "لب التواریخ" اثر امیر یحیی پسر عبداللطیف سیفی حسنی (یا حسینی) قزوینی است. این کتاب در چهار بخش نگاشته شده و تاریخ ایران از عصر سلسله‌ی اساطیری پیشدادیان تا دوره‌ی صفویان را دربردارد. عصر پیش از اسلام به چهار فصل تقسیم می‌شود و به سلسله‌های پیشدادیان، کیانیان، ملکوک الطوایف (اشکانیان) و ساسانیان اختصاص دارد. این بخش بسیار مختصر است و تقریبا به ذکر نام پادشاهان هر سلسله حکومت هریک یا مهم‌ترین حادثه‌ی عصر آن‌ها محدود می‌شود. رخدادهای عصر خلفای راشدین، خلافت امویان و عباسیان و خاندان‌های حکومت‌گری چون صفاریان، غزنویان، سامانیان، آل بویه، سلجوقیان، اتابکان و خوارزمشاهیان، اسماعیلیان و حکومت‌های محلی نواحی مختلف چون فارس و کرمان و آذربایجان از دیگر مطالب کتاب به شمار می‌رود که بسیار مختصر به هریک اشاره شده است. ورود مغولان به ایران و حکومت‌های جانشینان چنگیز (ایلخانیان مغول و تیموریان) تا به قدرت رسیدن صفویه نیز بخش‌های پایانی کتاب را تشکیل می‌دهد. در انتهای کتاب نیز شعرهایی از سلمان ساوجی در ستایش خواجه غیاث‌الدین محمد وزیر آمده است. تصحیح حاضر از روی نسخه‌های موجود در کتابخانه‌ی مرکزی دانشگاه تهران (سه نسخه) صورت گرفته است.