اصحاب سبت

هنگامی که حضرت موسی (ع) از جانب خدا مامور شد که قوم بنی‌اسرائیل را هدایت کند، آنان را موظف نمود که روز جمعه را به عبادت خدا مشغول شوند اما مردم سرپیچی کرده وگفتند: عید ما روز شنبه است. خداوند نیز برای تنبیه آنان هرگونه جنگ، کشتار و شکار در روز شنبه را حرام کرد تا در آن روز نتوانند به دنبال کسب معاش و صیادی بروند. قرن‌‌ها این فرمان الهی محترم بود و اجرا می‌شد. تا این که در زمان حضرت داوود (ع) تعداد بنی‌اسراییل زیاد شد و در شهر ساحلی "ایله" نیز یهودیان زندگی می‌کردند. در روزهای شنبه که ماهی‌گیری ممنوع بود، دسته‌های ماهی به ساحل هجوم می‌آوردند و همین وضعیت باعث شد که بعضی از یهودیان کم ایمان دستور خداوند را فراموش کرده و در روز شنبه به ماهی‌گیری بپردازند. حضرت داوود (ع) نخست آن‌ها را نصیحت کرد و از عذاب خداوند ترساند و سپس آن‌ها را لعن و نفرین کرد. مومنان که از خشم خداوند می‌ترسیدند از شهر خارج شدند و شب را در نزدیکی شهر گذراندند. صبح روز بعد هنگامی که مومنان به شهر برگشتند با صحنه‌ی شگفت‌آور و ترسناکی روبه‌رو شدند؛ مردم شهر ایله با نفرین پیامبر خدا به صورت بوزینه و میمون درآمده بودند و توانایی خوردن و آشامیدن هیچ‌چیزی را نداشتند. تمام کسانی که به شکل بوزینه و میمون درآمده بودند پس از سه روز از دنیا رفتند و خود را از رحمت و بخشش خداوند محروم ساختند.