نظریه‌های آنومی اجتماعی

مفهوم آنومی تاریخچه‌ای به نسبت طولانی دارد. نخستین کاربرد آن در معنای جدید توسط "ژان ماری گوئی‌یو" فیلسوف فرانسوی بود که مفهوم آنومی اخلاقی و آنومی دینی را مطرح ساخت. "گوئی‌یو" آنومی را شر و بیماری عصر جدید می‌داند، اما از نظر نظریه‌پردازان دیگر، آنومی تعریف‌های متعددی داشت، هم‌چنین جامعه‌شناسان امروزه نیز نظریه‌های متفاوتی دارند. به همین دلیل آنومی را در چند رویکرد اصلی تقسیم‌بندی کرده‌اند که عبارت‌اند از: آنومی به منزله‌ی بی‌هنجاری، آنومی به منزله‌ی تعارض هنجارها، آنومی به منزله‌ی تعارض ساحت فردی و جمعی، آنومی به منزله‌ی ضعف انسجام اجتماعی و آنومی به منزله‌ی احساس بی‌معنایی. اما با وجود تعدد نظریه‌ها، جامعه‌شناسان همگی بر این عقیده‌اند که آنومی مفهومی پویا است که به مدد آن می‌توان برخی از مسائل جامعه‌ی عصر را به خوبی توضیح داد به همین دلیل نگارنده‌ی کتاب حاضر به موضوع آنومی و نظریه‌ها و موضوعات مرتبط با آن در شش فصل تحت این عناوین اشاره کرده است: پنجاه سال پژوهش درباره‌ی آنومی، رویکردهای مختلف در تعریف آنومی، نظریه‌ی آنومی دورکیم، نظریه‌های آنومی مرتن، نظریه‌ی فشار روانی اجتماعی و نظریه‌ی آنومی لی و همکاران.