تکدی‌گری در ایران

"تکدی‌گری"، بیش از آن که یک معضل فردی باشد یک معضل جمعی است که سلامت روابط انسانی و معادلات اجتماعی را دچار آسیب می‌کند. تکدی‌گری با به وجود آمدن فاصله‌ی طبقاتی در جوامع و اصلاحاتی نظیر دارا و ندار در ادبیات جوامع به وجود آمد. جمعیت زیاد گدایان در یک جامعه نشان‌دهنده‌ی سیستم اجتماعی اقتصادی معیوب و بیمار آن جامعه است، زیرا بحران‌های اقتصادی و سیاسی، تغییرات تکنولوژیک، حوادث اجتماعی از جمله جنگ و انقلاب، افزایش بیکاری، مهاجرت روستائیان و کشاورزان به شهرها، همگی از دلایل افزایش تکدی‌گری در یک جامعه است. ایران نیز مانند کشورهای دیگر همان‌طور که قابلیت پرورش انسان‌های نخبه و کارآمد را دارد با آسیب‌ها و معضلاتی چون تکدی‌گری نیز روبه‌رو است. از این‌رو نگارنده‌ی کتاب حاضر به موضوع تکدی‌گری در ایران در شش فصل پرداخته و موضوعاتی چون: سابقه‌ی پیش‌گیری و برخورد با تکدی‌گری در ایران، نظریات آسیب‌شناسی (انحرافات اجتماعی)، کج‌رفتاری، و علل تکدی‌گری را بررسی کرده است.