هفت بانوانه "تک‌پرده‌ای‌های کوتاه"

این مجموعه منتخبی است از نمایش‌نامه‌هایی با این عناوین: "قانون، بدون خانواده/ مریم ایران‌منش"، "آن‌جا زیر آوار/ آتوسا راستی"، "سازش شرم‌بار ناسزاواران/ صبوره رنگرز"، "از پشت پرده‌ها/ سیده شیوا شیخاوندی"، "صدای منو می‌شنوید؟/ مریم فرمان‌بر"، "سالگرد ازدواج/ عفت قلم‌چی" و "سقوط در ثانیه‌ی آخر/ عفت قلم‌چی". گفتنی است نمایش‌نامه‌های یاد شده همگی به شیوه‌ی کارگاهی نوشته شده و از آن‌جایی که نویسندگان آن همگی خانم بوده‌اند، "هفت بانوانه" نام گرفته است. برای نمونه در "قانون، بدون خانواده"،مهم‌ترین چالش برخورد میان قانون و انسان‌هاست. در واقع پرسش‌ اصلی این است که قانون یا انسان کدام‌یک اولویت دارند؟ در هر حال قانون، حرف آخر را می‌زند. در حالی که انسان‌ها سرانجام در دوراهی بین قانون و مصلحت، خود از پا درمی‌آیند. در "آن‌جا زیر آوار"، نویسنده دو شخصیت متضاد را در فضای نمایشی زلزله‌ی زرند کرمان به تصویر می‌کشد؛ یکی سرشار از امید به زندگی و دیگری ناامید از هرگونه آینده‌ای. در واقع در این نمایش فلسفه‌ی مرگ و زندگی در جایی که مرگ در یک قدمی انسان‌ است، به چالش کشیده شده است. "سازش شرمبار ناسزاواران" به یکی از بحران‌های جامعه‌ی معاصر یعنی طغیان نوجوانان و فرار آن‌ها از منزل اختصاص دارد. "از پشت پرده‌ها" روایت افرادی است که به ناگاه متوجه می‌شوند، از پنجره‌ی روبه‌رو آن‌ها را با دوربین تحت نظر دارند. "در صدای منو می‌شنوید؟" شخصیت اصلی اثر، دختری است که درگیر گفت‌وگو با تلفن همراه است. گفت‌وگوی او با طرف دیگر خط کاملا دراماتیک و پرکشش است. و "سالگرد ازدواج"، روایت زن‌ و شوهری است که در نخستین سالگرد ازدواج خود یک دوربین فیلم‌برداری به امانت گرفته‌اند. اما در این‌جا دوربین مثل یک شخصیت ناظر، عمیق‌ترین لایه‌های ناسازگاری را آشکار می‌کند.