ادیب خوانساری: آوای جاویدان در موسیقی‌ ایران

اسماعیل ادیب خوانساری در سال 1320 هجری قمری در خانواده‌ای اهل علم در خوانسار به دنیا آمد. کودکی و نوجوانی‌اش را در همین دیار گذرانید. پدرش محمد بن ابی‌ القاسم الخوانساری از روحانیون خوانسار و نیز از خوشنویسان برجسته و بنام زمان خود و مادرش سیده فاطمه بانویی متدین بود. مرحوم میرزامحمود خوانسار، مایل بود فرزند خود، محمد اسماعیل، را از نظر مقدمات زبان عربی و فارسی و مبانی فقه و اصول دینی تعلیم داده سپس او را به نجف اشرف بفرستد و در کسوت عالمان دین و روحانیون درآورد. اسماعیل نوجوان تا چهارده‌سالگی کلیه‌ی دروس ذکر شده را خواند، لباس طلبگی پوشید، عمامه بر سر نهاد و چون صدای خوشی داشت موذنی مسجد پدرش را برعهده گرفت. ادیب نوجوان با مطالعه‌ی آثار شعرای بزرگ فارسی‌زبان چون حافظ و سعدی و مولانا عشق به شعر و موسیقی در وجودش رخنه کرده و اشعار شعرا را مخفیانه با آواز خوشش می‌خواند. در آن زمان موسیقی، گناه و حرام شمرده می‌شد، به خصوص از فرزند مرد روحانی توقع نمی‌رفت که آواز بخواند. ادیب در سن 18 سالگی برخلاف میل پدر، به تنهایی با هزاران امید و اندیشه خوانسار را ترک گفت و به سوی اصفهان رفت و.. در این کتاب، واقعیات و جزئیات 80 سال زندگی هنری و شخصی روان‌شاد استاد ادیب خوانسار، از بدو تولد تاوفات، همراه با اسناد، آثار و تصاویر موجود به چاپ رسیده است.