سربداران

این مجلد از مجموعه‌ی حاضر، به معرفی "سربداران"، از امرای محلی سبزوار، در قالب داستان اختصاص دارد که نزدیک 50 سال از حدود سال 737 تا 788 ه . ق. در سبزوار و بعضی ولایات مجاور فرمانروایی کردند. امرای این سلسله 12 تن بودند با نام‌های: خواجه عبدالرزاق باشتینی، امیر وجیه‌الدین مسعود، آقا محمدآی تیمور، کلواسفندیار، خواجه شمس‌الدین فضل‌الله باشتینی، خواجه شمس‌الدین علی چشمی، خواجه یحیی کرابی، ظهیرالدین کرابی، حیدرقصاب، میرزا لطف‌الله، پهلوان حسن دامغانی، و خواجه علی موید. گفتنی است، هیچ‌یک از این امرا، بیش از 6 یا 7 سال فرمانروایی نکردند و 9 تن از آن‌ها به سختی مقتول شدند. این امرا در ترویج تشیع و ارتباط با صوفیه و مشایخ تا حدی پیش‌رو قدمای صوفیه بودند، و با فتیان و اهل اخوت (جوانمردان) مراوده و ارتباط داشتند، و فقها و علمای شیعه را تشویق می‌کردند. کلمه‌ی سربدار یا سربدال به معنی گستاخ و ماجراجو و پرخاشگر بوده و به کسانی اطلاق می‌شده که در راس جماعتی از عوام، سلاح برگرفته بر دولت و حکومت وقت می‌شوریده‌اند. اولین کسی که به نام سربدار در حدود سبزوار قیام کرد، و مردم را به طغیان علیه مغول خواند، امین‌الدین عبدالرزاق، پسر خواجه فضل‌الله باشتینی بود که در باشتین سبزوار جماعتی از دلاوران ولایت را با خود هم‌داستان نمود، و این گروه بر ضد امرای مغول در خراسان شوریدند.