اصول و روش‌های تکامل مفهوم

کتاب حاضر به فرآیند و استراتژی‌های تکامل "مفهوم" در رشته‌ی پرستاری طی دو دهه‌ی اخیر اختصاص یافته است. به تصریح نگارنده: "مفهوم در واقع، یک تصویر ذهنی و نظری از واقعیت است که با درک، تجربه و فلسفه و نوع جهان‌بینی فرد، رنگ می‌گیرد. مفاهیم، اسامی، عنوان‌ها و طبقه‌بندی‌هایی هستند که برای افراد، اشیا و وقایع به کار می‌روند. از آن‌جا که مفاهیم، معانی مختلفی برای افراد دارند، به تنهایی قابل استفاده نیستند، بلکه در تئوری‌ها و چارچوب‌های پنداشتی‌ معانی، ارتباط و کاربرد آن‌ها مشخص می‌شود. به طور مثال در پرستاری برخی از مفاهیم کلی عبارت‌اند از: سلامتی، محیط، جامعه، سازگاری، اضطراب و آسایش. مباحث متعدد روی ماهیت و شکل مفاهیم و نقش مفاهیم در گستره‌ی دانش، منجر به ایجاد دو مکتب فکری نظریه‌ی ذاتی و نظریه‌ی وضعیتی در مفاهیم گردیده است. نظریه‌های ذاتی روی مفاهیم به عنوان مورد یا جوهره‌ای خاص، تاکید دارند. طبق این نظریه‌ها، مفاهیم به صورت جوهره‌های کلی و ایده‌های انتزاعی مورد بحث قرار می‌گیرند که خود این جوهره‌ها به طور مستقیم به اجزای حقیقی واقعیت، مرتبط شده و یا معرفی کننده‌ی واقعیت می‌باشند، اما در نظریه‌های وضعیتی، مفاهیم به عنوان رفتارها یا ظرفیت‌هایی برای رفتارهای خاص قلمداد می‌شوند. این رفتارها شامل توانایی در کاربرد موثر زبان همراه با اجرای اعمال خاص جسمی و روحی مرتبط با مفاهیم می‌باشند". برخی مباحث کتاب، عبارت است از: اصول فلسفی تکامل مفهوم، استراتژی‌های تکامل مفهوم، استفاده از الگوی هیبرید در تکامل مفهوم، و شفاف‌سازی مفهوم.