ادبیات فولکلور ایران

این پژوهش به منظور تحلیل چگونگی شرایط به وجود آمدن ادبیات فولکور (عامیانه)، در ابعاد مختلف، هم‌چنین تعیین روابط موجود میان ادبیات کلاسیک و فولکور، نگاشته شده است. به تصریح نگارنده: "یکی از مهم‌ترین شاخص‌ها برای تشخیص ادبیات فولکور از ادبیات کلاسیک، توجه به این نکته است که آیا اثر مورد نظر به صورت شفاهی (فولکور) یا مکتوب (کلاسیک) انتقال یافته است؟ به این شاخص اگرچه در ادبیات کشورهای اروپایی اهمیت زیادی دارد، اما در تشخیص مرزهای میان ادبیات فولکور و کلاسیک ایران، چندان قابل اعتنا نیست. در ایران به شکل‌ها و گونه‌های برمی‌خوریم که از نظر طرح و نوع در هیچ یک از تقسیم‌بندی‌های ادبیات فولکور اروپا نمی‌گنجد چرا که بخش اعظمی از آفرینش‌های ادبیات فولکور به صورت مکتوب درآمده و به همین شکل نیز به ما رسیده‌اند. ادبیات فولکور نمایشی موقعیتی بینابین دارد، زیرا در کنار مطالب مکتوبی که روی صحنه اجرا می‌شود و نیز در کنار گفتارهای شفاهی اجراکنندگان از بداهه‌گویی نیز استفاده می‌شود. به طور کلی می‌توان گفت که ادبیات کلاسیک، منافع طبقه‌ی حاکم در مبارزه با مخالفانشان بود. از سوی دیگر، آفرینش‌های ادبیات فولکور، نیازهای قشر ضعیف را برآورده می‌کرد. می‌توان چنین نتیجه گرفت که با وجود شکست مردم ایران، ادبیات فولکور آنان در طرح تاریخ در سراشیب سقوط قرار نگرفت. بدین سبب برخی از موضوعات ادبیات فولکور به منزله‌ی زیرساخت برخی آثار ادبی چه در حوزه‌ی ادبیات فولکور و چه در حوزه‌ی ادبیات کلاسیک به کار گرفته شده است". مباحث کتاب عبارت‌اند از: ادبیات فولکور حماسی ایران، ادبیات سرگرم‌کننده در ادبیات فولکور ایران، ادبیات فولکور مکتوب، تأثیر ادبیات فولکور بر ادبیات نوین فارسی و تاجیکی، ادبیات فولکور مذهبی، ادبیات نمایشی فولکور ایران، شعر فولکور، کلمات قصار و دوبیتی‌های فولکور و معما و ضرب‌المثل.