نقش علما در انجمنها و احزاب دوران مشروطیت (1284 - 1299)

در تحقیق حاضر نویسنده تلاش کرده نقش علما و روحانیون را در ایجاد و سازماندهی تشکل‌ها، انجمن‌ها و احزاب دوران مشروطیت در فاصله سال‌های 1284تا 1299(پس از پیروزی مشروطه و تشکیل مجلس تا کودتای 1299) بررسی و تبیین نماید .وی در این کتاب، ضمن آشکار کردن ابعاد و زوایای ناگفته این تلاش‌ها، موانع این نوع فعالیت‌ها و نیز نتایج و دستاوردهای آن را در پرتو رخدادهای اجتماعی سیاسی سال‌های پس از مشروطه و در تعامل با جریان‌های مخالف و موازی، نشان می‌دهد .کتاب در سه بخش سازمان یافته است .بخش اول با عنوان "وضعیت ایران و جایگاه علما در آستانه نهضت مشروطه "از سه فصل تشکیل شده است1 : نگاهی کوتاه به اوضاع سیاسی اجتماعی ایران، 2 جایگاه سیاسی اجتماعی علما، 3 مبانی نظری علما پیرامون مشروطیت .بخش دوم که "علما و انجمن‌ها، تشکل‌ها و گرایش‌های سیاسی عصر مشروطه "نام گرفته نیز مشتمل بر سه فصل است1 : جایگاه روحانیون در انجمن‌ها و تشکل‌های مخفی (انجمن‌های شبه فراماسونری، انجمن ملی، انجمن مخفی، تشکل‌های علما)، 2 علما و شکل‌گیری نخستین گرایش‌های سیاسی در مجلس اول، 3 جایگاه روحانیون در انجمن‌ها و تشکل‌های مجلس اول (انجمن‌های تندرو، تشکل‌های مشروعه طلبان، چگونگی مبارزات علما در ایام استبداد صغیر) . بخش سوم به بحث درباره ارتباط علما با احزاب عصر مشروطه اختصاص دارد .این بخش نیز از سه فصل تشکیل یافته است1 : نقش علما در احزاب اعتدالی و دموکرات مجلس دوم، 2 مجلس سوم و تشکیل حزب هیات علمیه، 3 وضعیت احزاب از تعطیلی مجلس سوم تا کودتای .1299کتاب با نتیجه‌گیری، فهرست منابع و ماخذ و ضمایم به پایان می‌رسد .