در آبی باورها

سروده‌های این مجموعه اغلب به وزن عروضی و به شیوه سنتی به نظم درآمده که اینک نمونه‌ای از آن درج می‌گردد :نه هوای خانمانی که روم به آشیانه/ نه دو چشم انتظاری که بخواندم به خانه/ نه چراغ روشنی کاو بکشد به نور خویشم/ نه دلی، نه دلستانی که مرا شود بهانه/ نه ترنم هوایی نفس گرفته‌ام را/ نه نسیم خواهشی در خفقان تنگ خانه/ ...