علویجه در گذر دوران (جلد 1)

قریب به یقین، می‌توان گفت که اهالی علویجه، شاخه‌ای از ایل کیان، طایفه‌های بزرگ از نژاد لر به نام بهوندی هستند. این طایفه در مناطق وسیعی مانند رامهرمز، باغ‌ملک، ایذه، شوشتر، اردل، اصفهان، شهرکرد، کهکیلویه و بویراحمد، هفت گل، لالی و مسجدسلیمان پراکنده بودند. آنان به صورت گروهی برای چرای دام‌های خود به ییلاق و قشلاق کوچ می‌کردند؛ اما به خاطر رشد جمعیت و افزوده شدن خانواده‌ها، کم‌کم گروه‌هایی از این خانواده بزرگ جدا و به چندین ایل جداگانه مانند بختیاری کیان، بویراحمدی، هفت لنگ و چهار لنگ و غیره منشعب شدند. شاخه‌ای از ایل بهوندی بزرگ همه ساله در فصل بهار و تابستان، به منطقه‌ای که اکنون آن را مهر دشت می‌نامیم، می‌آمدند و در فصل زمستان به مناطق گرمسیری باز می‌گشتند.