آثار قراردادهای الکترونیکی در حقوق ایران

تجارت الکترونیکی به سرعت در حال توسعه است. فناوری نوین، برنامه‌های رایانه‌ای پیشرفته که موسوم به سیستم هوشمند رایانه‌ای هستند را قادر به انعقاد قراردادهای الکترونیکی به‌طور مستقل و بدون دخالت انسان نموده است و موجب شده تا توجه بسیاری از حقوقدانان و تنظیم‌کنندگان کنوانسیون‌های بین‌المللی به این مهم جلب گردد. پژوهش حاضر ضمن بررسی این مهم صحت و اعتبار تشکیل قراردادهای الکترونیکی توسط سیستم‌های هوشمند رایانه‌ای را از منظر حقوق خارجی و حقوق ایران و با در نظر گرفتن مبانی فقهی و مقررات موضوعه از جمله قانون تجارت الکترونیک ایران تبیین نموده است.