حمایت از شهود و بزه‌دیدگان در قوانین جزائی ایران با نگرشی به قوانین دیوان کیفری بین‌الملل

اگر بپذیریم که شهادت به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ادله اثبات در امور کیفری شناخته می‌شود و برخلاف برخی ادله مانند اقرار، تحصیل آن نیازمند همکاری شهروندان در اجتماع است؛ تردیدی باقی نمی‌ماند که قانون‌گذار باید برای ارزش نهادن به شهادت شهود به سمت یک روش حمایتی نسبت به آن‌ها حرکت کند. بدیهی است که مشارکت شهود در فرایند دادرسی کیفری و کمک به گردش چرخ‌های عدالت موجب امنیت و آسایش خیال شهروندان خواهد بود. کتاب حاضر به بررسی ابعاد گوناگون حمایت از شهود و بزه دیدگان در قوانین جزایی ایران با نگرشی بر قوانین دیوان کیفری بین‌الملل پرداخته است.