رهواری و رستگاری (از میراث معنوی سهروردی، باباافضل و عطار)

متونی عرفانی از شهاب‌الدین سهروردی، بابا افضل کاشانی و فریدالدین عطار نیشابوری است. در ابتدای این اثر دیدگاه شیخ اشراق در مورد نیایش و ارتباط آن با رستگاری و سعادت انسان بیان شده و جنبه‌های نوری دعا از منظر وی مورد تفسیر قرار گرفته و نمونه‌هایی از نیایش‌های عارفانه وی ذکر شده است. در همین زمینه نویسنده ماهیت نور و صفات بارز آن را از دیدگاه شهاب‌الدین سهروردی بررسی نموده و کارکردهای مختلف و معنوی نور را از این منظر شرح داده و توصیفی از شخصیت عرفانی وی ارایه نموده است. آنگاه متنی عرفانی از بابا افضل کاشانی در مورد دانش و ارتباط آن با رستگاری درج شده و دیدگاه وی در مورد کرامت انسانی، مبدأ و معاد، لزوم تلاش علمی و معنوی برای نجات و رستگاری، آفات علم و تفکر، ماهیت افعال خیر و چگونگی ایمن شدن از فنا بیان شده و حالات عرفانی و شخصیت معنوی بابا افضل کاشانی معرفی شده است. در بخش پایانی این اثر متنی عرفانی از فریدالدین عطار نیشابوری ارایه شده و رابطه بین رواداری و رستگاری از منظر وی بیان شده است. آنگاه اخلاق پارسایان از دیدگاه وی توصیف شده و توصیفی از شخصیت معنوی برخی از عارفان و صوفیان نام برده شده در کتاب "تذکرة الاولیاء" ارایه شده است.