مقایسه زبان حماسی و غنایی: با تکیه بر "خسرو و شیرین" و "اسکندرنامه" نظامی

در فصل اول کلیاتی درباره انواع ادبی، ادب حماسی و ادب غنایی همراه با مشخصه‌های آنها در ادبیات جهان درج شده است. نگارنده در فصل دوم اطلاعاتی به دست می‌دهد تا تمایز شعر را از نثر بر اساس نشانه شناسی بیان کند. از فصل سوم تا فصل نه این موضوعات بررسی می‌شود: "تشبیه و استعاره"، "عناصر صور خیال"، "مجاز"، "کنایه"، "دستور"، "صنایع ادبی" و "موسیقی شعر". این بررسی‌های بیشتر با تکیه بر "خسرو و شیرین" و "اسکندر نامه" نظامی است. ".... قدیمی‌ترین طبقه‌بندی [آثار ادبی] مربوط به افلاطون و ارسطو است که شعر را به سه نوع حماسه، کمدی و تراژدی تقسیم می‌کند که کمدی و تراژدی در حقیقت دو گونه درام هستند که تقلید و محاکات از اشخاصی است که در حال حرکت و عمل‌اند. ارسطو در تقسیم بندی‌ هم بر جنبه‌های ظاهری و به تعبیر خود وسایط و وسایل و هم به محتوا توجه دارد. همین طور شیوه محاکات را وجه تمایز انواع می‌داند. از نظر جنبه ظاهری به وزن توجه دارد و برای حماسه وزن خاصی به نام وزن حماسی و برای درام، وزن ایامبی و وزن رباعی را که مشحون از حرکات است مناسب می‌بیند. همین طور از لحاظ محتوا به موضوع محاکات توجه دارد. مثلا تقلید اشخاص بزرگ و برتر را موضوع تراژدی و تقلید از اطوار و اخلاق زشت (نه انسان‌های بد) را موضوع کمدی می‌داند....".