مقدمه‌های هگل بر پدیدارشناسی روح و زیباشناسی

تعریف حقیقت و بسیاری از مفاهیم و موضوعاتی که انسان در زندگی با آنها روبه‌رو است و نیز چگونی دست‌یابی به آنها، یکی از دغدغه‌های بشر در طول زندگی است. فیلسوفان بسیاری در طول تاریخ این مسائل را مورد توجه قرار داده‌اند. هریک از این بزرگان در فلسفۀ خاص خود کوشیده‌اند به سوالات بسیاری هم‌چون تعریف حقیقت، اخلاق، خوبی، بدی، زیبایی، ماهیت اصلی روح و سرچشمۀ اشیا و اطلاق یا نسبت هریک از این مفاهیم پاسخ گویند. هگل از جمله فیلسوفان برجستۀ آلمانی است که رساله‌های متعددی در باب مفاهیم و ماهیت‌های موجود در زندگی بشر، روند تاریخی حیات بشر، غایت بشریت و چگونگی بروز تحولات در طول تاریخ به نگارش درآورده است. از آن جمله دو رسالۀ «پدیدارشناسی روح» و «زیباشناسی» است که در مجموعۀ حاضر مقدمه‌های وی بر این دو رساله به نگارش درآمده است. رسالۀ نخست شامل آرا و اندیشه‌های هگل در خصوص ماهیت روح، چگونگی حرکت آن برای رسیدن به حقیقت غایی و مقصد متعالی آن است. در رسالۀ دوم نیز نظریات او در باب تعریف زیبایی و انواع آن، حدود زیبایی، شناخت زیبایی اصیل و مبحث مطلق یا نسبی بودن بیان شده است. لازم به ذکر است هگل عادت داشت برای هریک از آثار فلسفی‌اش مقدمه‌ای بنویسد؛ چنین مقدمه‌هایی ضمن آن که مدخلی بر آن آثار بود، چنان تقریر و تدوین می‌شد که در بیش‌تر موارد، ارزش رساله‌ای فشرده و مستقل را می‌یافت؛ اطلاعاتی مقدماتی از موضوع‌ها و مسائلی که در صفحه‌ها و فصل‌های متن مطرح می‌شود. خواندن این مقدمه، خواننده را با آنچه پس از آن از نظرش خواهد گذشت، آشنا می‌کند.